Ananke - Asyż

Oto mój cel, klejący świt.
Oto mój nóż, na murach wróg.
Obcy u bram, sarkofagi łez..
Oczy jak wilk, na płaszczach krzyż.
Sztylet i strach, Assasyn duch.
Kara za śmierć, Saracenów gniew.

Kaszmirowy deszcz obmyje mnie.
Stygmaty ran, nie dość końca..
Zapamiętam dzień, gdy na niebie łez,
Księżyca blask, już nie zniknie...

ślady złych stóp, na dłoniach krew.
Karma i los wypełnią się.
Zakon i stal, nieśmiertelnych czas...
Żądza i grzech, na szatach kir.
Wiara, że Bóg uchroni sny.
Asyż mój dom, Assasyna gniew...

Kaszmirowy deszcz zastyga.
Stygmaty ran, nie dość końca,
Zapamiętam dzień, gdy na niebie łez,
Księżyca blask, już nie zniknie.
Stygmaty ran..
Już nie...

“I nie mówcie o tych,
którzy zostali zabici na drodze Boga,
,
Przeciwnie, oni są żyjący“.

Kaszmirowy deszcz zastyga.
Stygmaty ran, nie dość końca.
Sarkofagi łez, gdy na niebie krew,
Księżyca blask, już nie zniknie...