Andrzej Grabowski - Nie przez próg

Przyszedł do mnie raz gość
Zabobonny dość
Dłoń wyciągam, a on
Uderza w trwożny ton
Trzęsie się aż strach
I jęczy blady w drzwiach

Co ty zrobiłeś? Dzień zapeszyłeś
Rękę podałeś mi przez próg
Już niezawodnie klątwa nas dotknie
Wyjdę stąd jako twój wróg

Daję mu raz w twarz
Zamiast czekać aż
Samo spełni się
Fatum jakieś złe
I wyciągam doń swą
Pojednania dłoń

Znów to zrobiłeś, znów zapeszyłeś
Znów wyciągnąłeś dłoń przez próg
Po takim czynie klątwa nie minie
Wyjdę stąd jako twój wróg

- Chodzi o Tobie, chłopie, że jeśli sami wywołamy nieszczęście,
to ominie nas pech, niezależnie od nas.
- No to ja cię teraz rozumiem i cię szanuję za to.
- Teraz ty przelej mi, żeby było po równo.
- Ale żeby było równo, to ty też mi przylej.
- A może powinniśmy dać sobie po razie?
- To ja już lepiej tobie przyłożę, żeby było sprawiedliwie.

Gdy ci to dałem
To wyrównałem
Limit nieszczęścia na dom
Stało się zadość
Więc czas na radość
Wyjdę stąd jako twój ziom