Arkona - Никогда

Co noc
w ciemności
nie znam prawdy
która od wieków we mnie śpi
pamięć wraca.

Widok trwogi w nowych snach
dziwnych lic
zachłannych słów
niemożliwym jest przetrwać
gorzkie życie, słodki pled
ból we mnie- kracze wrona
łańcuch władzy jest ograniczony.

Widoczny obcy grzech
za duszę długa modlitwa
my dzieci tych
co toczą nieskończone bitwy.

Obrazy dawnych dusz
tak kryją swoje moce
przed ciemnością moc światła
w ciemności tak oto lśni!

Wstań bohaterze, odrzucone złoto
pełna ich jasna dusza
Brama do świątyni Rodina
Powstań z głębokiego snu!

Gdzie żeś Ty jest, wolna wolności?
nie otrzymałaś z ręki płomienia
przeleciał już ranny ptak
nie zostawiaj mnie, wieczny domu!

My w cieniu ery zapomnienia
czekając w ciemności ożywienia.

Z twarzą zwróconą ku niebu
Ja dziecię swojej ziemi!
Siła Rodu w obliczu światła
Matka wie, że żyjemy!
Żywi polegli bohaterowie
Świetlane oblicza synów
wstajemy z przegranych
dziwnych twarzy
zachłannych słów.

Wierzę, że Ty trwasz teraz, wolo, ból mój
w lustrze rosy- mój smutek
we wschodzie słońca szkarłatne łzy
wszystko uszło, prawo nie wróci.

Nigdy nie zatoniemy
w istnieniu przez lata
będziemy trwać na ziemi!
uwolnienie nie nastąpi
w ciemnościach
nie możemy trwać
tak, ojczyzna w niewoli.

Nigdy!
Nie odejdziemy...
przez lata.

Nigdy!!!