Arsenium - Depresie

Po raz kolejny ja tonę w twojej ciszy,
A ty nie odzywasz się ani słowem,
Ty porzuciłaś mnie bardzo daleko,
Ja jestem obcy we własnej Mołdawii

Nawet już noce nie są takie jak kiedyś,
Nawet już wino pozostaje bez smaku,
Wygląda na to, że wszystko mnie irytuje;
W jaki sposób ja mam uciec od rzeczywistości ?

Bez ciebie nie mam ochoty na sen,
Nie ma sensu, bym zasypiał,
Przemijają kolejny dzień i kolejna noc

Miłości, ty nie wiesz o tym, jak ja się czuję, kiedy cię nie ma,
Miłości, ty nie wiesz, co ty wyprawiasz i jak bardzo mnie ranisz,
Miłości, ty nie pojęłaś tego, jednak i tak jest już za późno,
Miłości, ty nie wiesz, jak to jest kiedy masz depresję

Ja zabieram cię ze sobą i wiozę na lotnisko,
Ja wzbijam się ku obłokom, rozmyślając o nas dwojga,
Ja znów usiłuję się uwolnić,
Ponieważ chcę uciec od tego wszystkiego jak najdalej

Ja odbijam się od ziemi, ja nie wrócę,
Ja przemieszczam się poprzez ogień i wodę,
Biorę głęboki oddech, ja duszę się,
Serce tego pragnie, jednak rozum podpowiada ''nie''