Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Popularne teksty
14. SYML - Careful
ASP - Requiem 3 Die Arise (Sequenz)
Requiem 3 Die Arise (Sequenz)
Tekst dodał(a): Szopen93
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Solitude4078
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Nightmare8888
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Tag des Zornes, Tag des Falles,
Tag des Sturmes, Donnerhalles,
Kalt und Öd ist nunmehr alles,
zu erhört und zu vermessen,
Tag des Sturzes, unvergessen,
wollte fliegen, fiel stattdessen,
nurnoch fort führten die Schritte,
half kein flehen, keine bitte,
war verbannt aus Ihrer mitte,
unerreicht die so vermisste,
musst ich nun mein Dasein fristen,
auf der Welt der kalten tristen,
erspähte nichts im See'nspiegel,
als ich ging durch Wälder, Hügel,
wie ein Engel ohne Flügel,
In mir wohnt kein Quell der Freude,
wusste nicht was Glück bedeutet,
alles streben schien vergeudet,
bis ich endlich war gefallen,
in den tiefsten Schlaf von allen,
dort wo kalte Nebel wallen.
doch sie kamen mich zu preisen,
mich der erde zu entreißen,
mit gesang und feuerkreisen,
um das bündnis zu beteuern,
kamen sie mich zu erneuern,
mir die seele anzufeuern,
keiner aus den eignen reihen,
wollte selbst sich dafür weihen,
so wars brauch mich zu befreien,
Jahr um Jahr ich wiederkehrte,
für ein Leben als Gefährte,
das nur einen Tag lang währte,
Um den Ritus zu vollenden,
durch mein leid das Leben spenden,
sollt der Kreislauf niemals enden,
Doch des schicksals lauf besiegen,
lies ich nicht und nicht verbiegen,
denn es lässt sich nicht betrügen,
Um den falschen Tausch zu strafen,
wurd zum Wolf ich unter schafen,
und ich darf nie wieder schlafen,
Und nun muss ich stetig leiden,
darf von dieser Welt nicht scheiden,
kann kein wesen sein alleine,
Es drängt mich mich zu vereinen,
suchen bis die zeit sich wendet,
bis der Weltenlauf beendet.
Tag des Sturmes, Donnerhalles,
Kalt und Öd ist nunmehr alles,
zu erhört und zu vermessen,
Tag des Sturzes, unvergessen,
wollte fliegen, fiel stattdessen,
nurnoch fort führten die Schritte,
half kein flehen, keine bitte,
war verbannt aus Ihrer mitte,
unerreicht die so vermisste,
musst ich nun mein Dasein fristen,
auf der Welt der kalten tristen,
erspähte nichts im See'nspiegel,
als ich ging durch Wälder, Hügel,
wie ein Engel ohne Flügel,
In mir wohnt kein Quell der Freude,
wusste nicht was Glück bedeutet,
alles streben schien vergeudet,
bis ich endlich war gefallen,
in den tiefsten Schlaf von allen,
dort wo kalte Nebel wallen.
doch sie kamen mich zu preisen,
mich der erde zu entreißen,
mit gesang und feuerkreisen,
um das bündnis zu beteuern,
kamen sie mich zu erneuern,
mir die seele anzufeuern,
keiner aus den eignen reihen,
wollte selbst sich dafür weihen,
so wars brauch mich zu befreien,
Jahr um Jahr ich wiederkehrte,
für ein Leben als Gefährte,
das nur einen Tag lang währte,
Um den Ritus zu vollenden,
durch mein leid das Leben spenden,
sollt der Kreislauf niemals enden,
Doch des schicksals lauf besiegen,
lies ich nicht und nicht verbiegen,
denn es lässt sich nicht betrügen,
Um den falschen Tausch zu strafen,
wurd zum Wolf ich unter schafen,
und ich darf nie wieder schlafen,
Und nun muss ich stetig leiden,
darf von dieser Welt nicht scheiden,
kann kein wesen sein alleine,
Es drängt mich mich zu vereinen,
suchen bis die zeit sich wendet,
bis der Weltenlauf beendet.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieDzień gniewu, dzień upadku,
Dzień sztormu, grzmotów i wichrów,
Odtąd wszędzie panuje pustka i zimno.
Zbyt wyniosły i zuchwały,
Dzień upadku, niezapomniany,
Chciałem lecieć, spadłem.
Jedynie kroki wciąż prowadziły dalej,
Nie pomogły żadne prośby ni błagania,
Zostałem wygnany z ich otoczenia.
Nieosiągalne było to, czego brakowało,
Musiałem więc przedłużyć swe życie
Na świecie mroźnych rozpaczy.
Nie dostrzegałem nic w lustrze morza,
Gdy szedłem przez lasy, wzgórza,
Niczym anioł bez skrzydeł.
Nie ma we mnie źródła radości,
Nigdy nie wiedziałem, co znaczy szczęście,
Wszystko, do czego dążyłem, zostało stracone.
Aż w końcu spadłem
W najtwardszy ze wszystkich snów,
Tam, gdzie lodowe mgły falują.
Lecz oni przyszli mnie wielbić,
Wyrwać mnie z ziemi
Śpiewem i kręgami z ognia.
By zapewnić przymierze,
Przybyli, by mnie odnowić,
Aby rozpalić moją duszę.
Żaden z nich nie chciał rządzić,
Woleli za to się poświęcać,
Był taki zwyczaj, by mnie wyzwalać.
Każdego roku powracałem
Do życia jako ich powiernik
I trwałem tylko jeden dzień.
Aby dokończyć wielkie dzieło,
I poprzez me cierpienie dalej żyć,
Nie może ten bieg nigdy się skończyć.
Jednak biegu przeznaczenia pokonać
Ani wyminąć nie zdołałem,
Gdyż jego nie da się oszukać.
Karą za me postępowanie jest to,
Że stałem się wilkiem w owczej skórze,
I nie mam prawa już nigdy zasnąć.
A teraz muszę coraz bardziej cierpieć,
Nie mogę oddzielić się od tego świata,
Żadna istota nie może być sama.
Prześladuje mnie, by mnie złączyć,
Bym poszukiwał, póki czas trwa,
Dopóki bieg świata się nie skończy.
Dzień sztormu, grzmotów i wichrów,
Odtąd wszędzie panuje pustka i zimno.
Zbyt wyniosły i zuchwały,
Dzień upadku, niezapomniany,
Chciałem lecieć, spadłem.
Jedynie kroki wciąż prowadziły dalej,
Nie pomogły żadne prośby ni błagania,
Zostałem wygnany z ich otoczenia.
Nieosiągalne było to, czego brakowało,
Musiałem więc przedłużyć swe życie
Na świecie mroźnych rozpaczy.
Nie dostrzegałem nic w lustrze morza,
Gdy szedłem przez lasy, wzgórza,
Niczym anioł bez skrzydeł.
Nie ma we mnie źródła radości,
Nigdy nie wiedziałem, co znaczy szczęście,
Wszystko, do czego dążyłem, zostało stracone.
Aż w końcu spadłem
W najtwardszy ze wszystkich snów,
Tam, gdzie lodowe mgły falują.
Lecz oni przyszli mnie wielbić,
Wyrwać mnie z ziemi
Śpiewem i kręgami z ognia.
By zapewnić przymierze,
Przybyli, by mnie odnowić,
Aby rozpalić moją duszę.
Żaden z nich nie chciał rządzić,
Woleli za to się poświęcać,
Był taki zwyczaj, by mnie wyzwalać.
Każdego roku powracałem
Do życia jako ich powiernik
I trwałem tylko jeden dzień.
Aby dokończyć wielkie dzieło,
I poprzez me cierpienie dalej żyć,
Nie może ten bieg nigdy się skończyć.
Jednak biegu przeznaczenia pokonać
Ani wyminąć nie zdołałem,
Gdyż jego nie da się oszukać.
Karą za me postępowanie jest to,
Że stałem się wilkiem w owczej skórze,
I nie mam prawa już nigdy zasnąć.
A teraz muszę coraz bardziej cierpieć,
Nie mogę oddzielić się od tego świata,
Żadna istota nie może być sama.
Prześladuje mnie, by mnie złączyć,
Bym poszukiwał, póki czas trwa,
Dopóki bieg świata się nie skończy.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):