Astheria - Elegia

Słodki zapach róż wypełnia dom, otacza mnie.
Późno już, ale nie zasnę wiem...
Milion niewypowiedzianych myśli uciec chcę do niego.
Znowu nieszczęśliwie zakochałam się.

Gdyby dane mi było ciepło twoich rąk,
Twoich ust poznać smak,
Gdybyś zechciał pokochać mnie, zabrać jak najdalej stąd,
Dałabym ci mój... świat.

Gasną świece, kończę pisać już ostatni list.
Do ciebie on, lecz nie przeczytasz go.
Ty nie wiesz, ze ja tu wylewam setki łez i cała drżę.
Nieświadomy gdzieś daleko śnisz.

Gdyby dane mi było ciepło twoich rąk,
Twoich ust poznać smak,
Gdybyś zechciał pokochać mnie, zabrać jak najdalej stąd,
Dałabym ci mój... świat.

I znów minęłąm Cię na ulicy.
Przeszedleś nie widząc, nie zwracając uwagi,
A ja bezgłośnie krzyczałam, byś się zatrzymał
I mnie zauważył.

Jestem Ci obca i daleka tak.
Wyznam wszystko co czuję, i odejdę - wybacz...

Nie chciałeś mnie, więc żaden inny nie bedzie mnie mieć.
W mym sercu na zawsze zamieszkał lód.
Wyciszam się, odpływam gdzie samotne myśli idą spać.
Nie myślę o Tobie już.

Jestem jak tonący okręt wśród dzikich fal.
Wszyscy opuścili mnie.
Choc nie wierzę w cuda wołam by ktoś podał rękę mi.
Ja wciąż chcę żyć...