Avenged Sevenfold - Beautiful Morning

"Piękny poranek"

Siedzę po stoicku, z dotykiem boskości na mej szyi
Połóż mnie delikatnie - zabierz me ciało do dołu, pozwól mi się wznieść
Pomóż mi usłyszeć i usłysz mnie, aby mnie ocalić, i ocal mnie, nim za daleko pójdę
Pozwól mi oddychać mym przejściem do piekła, pozwól mi powoli wydychać bliznę

Chodzisz po wodzie, lecz woda cię pochłania

Leżę cicho, unosząc się w bezruchu grobu
Nagrobek pusty, duszę się od zapachu kwiatów
Nikogo nie znam, nie mam kryjówki
I nie zostawiłem nic po sobie
Milczenie jednego, sensu żadnego
i zgoda, by to wszystko spadło na mnie

Chodzisz po wodzie, lecz woda cię pochłania
I jesteś jak nikt inny, jesteś jedyny w zasięgu wzroku
Nie pozwól, nie pozwól na to, nie pozwól, żeby tak było

Jest piękny poranek, piękny dzień, wszyscy pięknie się uśmiechają
Poszedłem na spacer, malować kwiaty i drzewa
Patrząc na mnie z czułością słońce się we mnie odbijało
Stworzyłem obraz i umieściłem go na zewnątrz w jego promieniach
Ono zmyło farbę i zaniosło mnie do domu
Dotarłem w końcu
Nikogo oprócz ciebie, nas dwojga, nie ma

Ubranemu w zbroję – pustą skorupę, jaką byłem wcześniej
Pomóż mi zwrócić uwagę na siebie, pustego, jakim wcześniej byłem
Pozwól mi oddychać zgodą na piekło, pozwól mi powoli obejmować bliznę

Chodzisz po wodzie, lecz woda cię pochłania
I jesteś jak nikt inny, jesteś jedyny w zasięgu wzroku
(Nie pozwól, nie pozwól na to, nie pozwól, żeby tak było)

Chodzisz po wodzie, lecz woda cię pochłania
I jesteś jak nikt inny, jesteś jedyny w zasięgu wzroku
(Nie pozwól, nie pozwól na to, nie pozwól, żeby tak było)