Aviators - Constellations (2016)

Gasną światła
Zachodzi słońce
A ja staję i
Obracam się
I przyglądam się
Gwiazdom nade mną
Czas mija
Rozpadam się
Wszystko przychodzi i odchodzi
Testując siłę mojego serca
Zostałem uwięziony I
Nie wydaje mi się, bym prędko się wydostał

Konstelacje
Wszyscy walczymy o prawo do odnalezienia prawdy
Zdeterminowani
Pozwól mi wypełnić otchłań, która nas dzieli
Patrząc w górę zniknę
Rozwinę skrzydła, by podarować serce
Konstelacjom, dzięki czemu spełnią się moje sny

Zabierz mnie z powrotem
Tam, gdzie niegdyś byłem
Odpal światła
W odgórnych niebiosach
Bo zagubiłem się w
Gorzkim mroku
Nie jestem przyzwyczajony do oddychania
W twojej atmosferze
Do której trafiłem
Do której nie wiem, jak trafiłem
Próbuję, ale nie potrafię zwiać

Jesteśmy w posiadaniu gwiazd
Do nas należą niebiosa
Tej nocy trafi do mnie śmiertelność
A ja nadal nie wiem, gdzie przynależę
Zmarnotrawione wieki
Zniszczona planeta
I koniec końców człowiek
Ponowne odrodzenie
Nigdy niekończący się utwór
Serca w mroku
Emanują światło jak dogasający żar
By albo podnieść się, albo paść
By nigdy nie znaleźć celu
Widziałem klucz
Teraz pragnę prawdy
W naszych umysłach doświadczających młodości
Baczymy na wołanie, które nas uwolni