Barbara Wilk - Obce kraje

Uciec. Zmienić te na inne
krajobrazy i powietrze
i wyruszyć zaraz, nim mnie
nie minie chęć na lepsze…
Zamiast karmić się rozpaczą
tu – nad swoją dolą biedną
tam – raz jeszcze wszystko zacząć
tylko… czy na pewno?

Po co mi te obce kraje
co nie tęsknią wcale za mną
może tylko się wydaje
że starczy ruszyć klamką
i że wszystko się odmieni
byle tylko, byle dalej
Może tylko się wydaje
Może tylko się wydaje…

Znaleźć do tej niepodobną
tę właściwą, własną przestrzeń
czy się zaprzyjaźnić z tą, bo
tu też się jakoś mieszczę
Może jednak nic nie zmieniać
chociaż trochę niewygodnie
w końcu nie ma przeludnienia
tylko żal, że chłodniej

Po co mi te obce kraje
co nie tęsknią wcale za mną
może tylko się wydaje
że starczy ruszyć klamką
i że wszystko się odmieni
byle tylko, byle dalej
Może tylko się wydaje
Może tylko się wydaje…

Uciec. Zmienić te na inne
krajobrazy i powietrze
i wyruszyć zaraz, nim mnie
nie minie chęć na lepsze…

by się znów niepostrzeżenie
na tej samej znaleźć stacji
ciąży mi przyzwyczajenie
odmiana grawitacji

Po co mi te obce kraje
co nie tęsknią wcale za mną
może tylko się wydaje
że starczy ruszyć klamką
i że wszystko się odmieni
byle tylko, byle dalej
Może tylko się wydaje…
Może tylko się wydaje…
Pewnie tylko się wydaje
Po co mi te obce kraje?…