Beata Bednarz - Myślałam, że wiem...

Myślałam, że czas darował ktoś nam,
by zrozymieć
gdy świat wokół nas
kołyszę się jak chwiejna łódź
Myślałam, że wiem,
jak żyć, aby nie iść z tłumem,
że umiem oddzielić piach złudzeń
od ziarna słów...

Myślałam, że świat, to płótno,
na którym barwy
splatają się tak jak sama wybieram je
lecz dzisiaj już wiem,
że moim największym skarbem
jest myśl, że na szczęście
myliłam się...

Ref.
Piękno jest w tym,
że naprawdę nie wiemy niczego
ktoś inny niż my,
paletę barw tworzy nam...
a wszystko co mogę ,to żyć i nie pytać- dlaczego...
i cieszyć się,
że to nie my układamy ten plan

Myślałam, że wiem jak łatwo odnaleść szczęście
Gdzieś czeka wystarczy w jego stronę iść
Myślałam, że jest blisko tuż za zakrętem
i tylko wyciągnąć ręke, by chwycić je

Myślałam, że mam sposób na niepogodę
że zawsze wystarczy mi sił by iść gdzie chcę
Lecz teraz na szczęście wiem, że to, co mogę
to cieszyć się każdym nowym dniem