Beret - Ojalá

Potrzebuję chęci, by nie chcieć wygrać
I gdybym tylko kiedyś straciła mój strach przed porażką
Boli mnie biec, by nie dobiec i teraz wiem, że droga jest również metą
Już urosły moje lęki, których nigdy pielęgnowałam i nie znam odpowiedzi, by nie zadawać pytań
Już czułam się jak nikt, gdy było dobrze I płakałam jak wszyscy, gdy coś odchodzi.

Nikt nie uczy cię bycia silnym, ale zmuszają Cię,
nikt nigdy nie chciał zaufać słabeuszowi
Nikt nie uczy cię iść przez świat, który zmusza Cię każdego dnia, byś wstał i szedł
Tam gdzie byłaś tak szczęśliwa zawsze będziesz wracać, choćbyś myliła ból ze szczęściem
I już nie będziesz sobą, ale pomyślisz o sobie i to Cię zabije

Oby nigdy cię nie objęli po raz ostatni, Z tak wieloma można przebywać, ale nie być
jesteśmy jedynie drogami, które zwykły przeplatać
tysiące drobnych kompleksów, które powinniśmy pokonać

i oby jeśli zaakceptują Cię po raz pierwszy i zrozumieją, że wszyscy zasługujemy na dobro
Że nie istnieje osoba, która nie powinna mieć, jako że jesteśmy okolicznościami, których nigdy nie wybraliśmy, by nimi być

Zaufanie nigdy nie wróciło z upływem czasu, a sens mojego życia nie opiera się na tym co posiadam
I jeśliby tylko wszystkie chwile mogły przemijać wolniej
Na wypadek gdybyś zwątpiła tym razem w starania

I gdybyśmy tylko zrozumieli, że tak, że jesteśmy doskonali, mimo smug, które chcą splamić płótno
Wszystko się liczy, chociaż inni tak nie myślą, jednym jest to kim jestem, a drugim to co tylko pokazuję

Że już nie obawiam się stracić, ale spisywać na straty, że już nie chcę pokonać, ale zostać przekonanym
Że na długo zanim będę zadowolony powinnam być ze sobą, Że popatrzę na sznur, aby powiedzieć mu nadal trwam
Że przestanę wymagać od siebie wszystkiego o co proszę i nauczę się akceptować to czego nigdy nie zdobędę
Że przestanę siebie obwiniać, okłamywać, zawodzić, mówić zbyt późno prawdę której potrzebuję

bo też poświęciłam czas komuś kto już nawet mnie nie pamięta, też sklejałam kawałki tego co potem rozbiłam
też siebie nie rozumiałam i myślałam że tak to już będzie
Nie byłam zagubiony, byłem stopiony z tym co najgorsze we mnie
Wpakowałem się w kłopoty i chciałem być tam szczęśliwy i kręciłam się w kółko by nie wyrzucać cię
w sam środek
Pytałem wszystkich, by móc określić siebie: Jak powiedzieć rzece, by zatrzymała się i przestała płynąć?

Nikt nie uczy cię bycia silnym, ale zmuszają Cię,
nikt nigdy nie chciał zaufać słabeuszowi
Nikt nie uczy cię iść przez świat, który zmusza Cię każdego dnia, byś wstał i szedł
Tam gdzie byłaś tak szczęśliwa zawsze będziesz wracać, choćbyś myliła ból ze szczęściem
I już nie będziesz sobą, ale pomyślisz o sobie i to zabije

Oby nigdy cię nie objęli po raz ostatni, jest wielu, z którymi można przebywać, ale nie być
jesteśmy jedynie drogami, które zwykły przeplatać
tysiące drobnych kompleksów, które powinniśmy pokonać

i oby jeśli zaakceptują Cię po raz pierwszy i zrozumieją, że wszyscy zasługujemy na dobro
Że nie istnieje osoba, która nie powinna mieć, jako że jesteśmy okolicznościami, których nigdy nie wybraliśmy, by nimi być