Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Bethlehem
Popularne teksty
Bethlehem - Verdaut in klaffenden Mäulern
Verdaut in klaffenden Mäulern
Tekst dodał(a): soffi
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Zły wujek
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): malaak
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Als Tod mit Bravur durch die Schnecke kroch, speisten sechs Scheren das Morgen.
Und als du im Nest deiner Sinne versprachst, daß sinnig dein Harn liegt im Sterben.
Mein Atem droht heiter, versprüht kalten Hass. Die Sinne erliegen im Spiel alter Wut.
Wo bin ich geblieben? Folg' ich deinem Ruf! Ich folg' deinem Ruf!
Blut rinnt verdächtig in's grau' Atemloch, gerinnt tief im Schlund der Gezeiten.
Leicht fröstelnd' verbog ich den mod'rigen Schein und schreite bedacht in gar Ähren.
Verzweifelt gebar mir der Tod einst den Schnitt, weil kein Schlauch räkelt froh sich im Sterben.
Nun wissen wir alle was heute wir tun, mit fahlem Gesicht in unheil'gem Gral.
Mein Atem droht heiter, versprüht kalten Hass. Die Sinne erliegen im Spiel alter Wut.
Wärst du nur geblieben mit all' deinen Sinnen, verspeist lodernd' Flammen mit eisiger Glut.
Dann sterben wir alle und niemals zusammen und stürzen hinab in noch rohes Gestein.
Kein Dasein nagt munter am fleischigen Los, das zersägt tote Triebe mit räudig' Gebell.
Die Toten sie spielen im feuchtroten Zimmer, verschlingen das Spielzeug mit kranker Gewalt.
Wo bin ich geblieben? Folg' ich deinem Ruf! Wo bin ich nur geblieben? Ich folg' deinem Ruf!
Und als du im Nest deiner Sinne versprachst, daß sinnig dein Harn liegt im Sterben.
Mein Atem droht heiter, versprüht kalten Hass. Die Sinne erliegen im Spiel alter Wut.
Wo bin ich geblieben? Folg' ich deinem Ruf! Ich folg' deinem Ruf!
Blut rinnt verdächtig in's grau' Atemloch, gerinnt tief im Schlund der Gezeiten.
Leicht fröstelnd' verbog ich den mod'rigen Schein und schreite bedacht in gar Ähren.
Verzweifelt gebar mir der Tod einst den Schnitt, weil kein Schlauch räkelt froh sich im Sterben.
Nun wissen wir alle was heute wir tun, mit fahlem Gesicht in unheil'gem Gral.
Mein Atem droht heiter, versprüht kalten Hass. Die Sinne erliegen im Spiel alter Wut.
Wärst du nur geblieben mit all' deinen Sinnen, verspeist lodernd' Flammen mit eisiger Glut.
Dann sterben wir alle und niemals zusammen und stürzen hinab in noch rohes Gestein.
Kein Dasein nagt munter am fleischigen Los, das zersägt tote Triebe mit räudig' Gebell.
Die Toten sie spielen im feuchtroten Zimmer, verschlingen das Spielzeug mit kranker Gewalt.
Wo bin ich geblieben? Folg' ich deinem Ruf! Wo bin ich nur geblieben? Ich folg' deinem Ruf!
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieKiedy Śmierć pełzała przez ślimaka śpiewająco, rano nakarmiła się sześcioma szponami.
A kiedy obiecałeś w gnieździe swoich zmysłów, że twój mocz będzie rozsądnie leżał podczas umierania.
Mój oddech grozi wesoło, emanuje zimną nienawiścią. Zmysły poddają się grze starej wściekłości.
Gdzie poszedłem? Podążam za twoim wezwaniem! Podążam za twoim wezwaniem!
Krew podejrzanie wpada do szarej dziury oddechowej, koaguluje głęboko w gardle przypływów.
Lekko drżąc, wykręciłem stęchły blask i stąpałem ostrożnie w równych uszach.
Zdesperowana śmierć raz mnie zacięła, bo żaden wąż nie zwisa radośnie po śmierci.
Teraz wszyscy wiemy, co robimy dzisiaj, z bladą twarzą w złowieszczym Graalu.
Mój oddech grozi wesoło, emanuje zimną nienawiścią. Zmysły poddają się grze starej wściekłości.
Gdybyś tylko pozostał przy wszystkich zmysłach, zjadłbyś płonące płomienie z lodowatym żarem.
Wtedy wszyscy umieramy i nigdy razem nie spadamy w skałę, która wciąż jest surowa.
Żadna istota nie gryzie szczęśliwie mięsistej parceli, która piłuje martwe pędy z parszywym szczekaniem.
Umarli, którzy bawią się w wilgotnym czerwonym pokoju, pożerają zabawki z chorą przemocą.
Gdzie poszedłem? Podążam za twoim wezwaniem! Gdzie ja poszedłem? Podążam za twoim wezwaniem!
A kiedy obiecałeś w gnieździe swoich zmysłów, że twój mocz będzie rozsądnie leżał podczas umierania.
Mój oddech grozi wesoło, emanuje zimną nienawiścią. Zmysły poddają się grze starej wściekłości.
Gdzie poszedłem? Podążam za twoim wezwaniem! Podążam za twoim wezwaniem!
Krew podejrzanie wpada do szarej dziury oddechowej, koaguluje głęboko w gardle przypływów.
Lekko drżąc, wykręciłem stęchły blask i stąpałem ostrożnie w równych uszach.
Zdesperowana śmierć raz mnie zacięła, bo żaden wąż nie zwisa radośnie po śmierci.
Teraz wszyscy wiemy, co robimy dzisiaj, z bladą twarzą w złowieszczym Graalu.
Mój oddech grozi wesoło, emanuje zimną nienawiścią. Zmysły poddają się grze starej wściekłości.
Gdybyś tylko pozostał przy wszystkich zmysłach, zjadłbyś płonące płomienie z lodowatym żarem.
Wtedy wszyscy umieramy i nigdy razem nie spadamy w skałę, która wciąż jest surowa.
Żadna istota nie gryzie szczęśliwie mięsistej parceli, która piłuje martwe pędy z parszywym szczekaniem.
Umarli, którzy bawią się w wilgotnym czerwonym pokoju, pożerają zabawki z chorą przemocą.
Gdzie poszedłem? Podążam za twoim wezwaniem! Gdzie ja poszedłem? Podążam za twoim wezwaniem!
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):