Bob Dylan - Song To Woody

Setki mil za mną pozostał mój dom,
Niejeden tą drogą przywędrował z mych stron,
Widzę świat w którym człowiek wart jest tyle co rzecz,
Pełen królów i książąt, i nędzy, i łez.


Posłuchaj Woody Guthrie – napisałem Ci pieśń
O świecie nieznanym, który rodzi się gdzieś,
Jest głodny i chory, i rozdarty na pół,
I choć jest jeszcze dzieckiem, śmierć nim rządzi jak król.



Niech żyje Cisco i Sonny i Leadbelly też
I inni nie gorsi co szli z Tobą przez deszcz,
Piję za serca i dłonie tych z was,
Których piach wygnał z domu, których przywiał tu wiatr.



Odjeżdżam stąd jutro, choć mógłbym tu być,
Nie wiem kiedy to będzie, nie wiem dokąd mam iść,
Tylko jedną rzecz dodam, bo dość było już słów,
Że i ja w życiu zszedłem niemało złych dróg.



Jak to mogło się stać, że czułem się taki ważny?
Bo śpiewałem Dylana? – przecież mógł zrobić to każdy,
Że śpiewam Sylwka Szwedy…no i co z tego?
I tak nikt nie jest gorszy, ani lepszy od Niego.



Dziękuję wam wszystkim, że tu przyszliście dziś,
Sami dobrze to wiecie, jak czasem trudno jest być,
Trwać w tym całym zamęcie z nadzieją schowaną na serca dnie…
Skoro jednak jesteście, to chyba nie jest tak źle.



Posłuchaj Woody Guthrie – wiem że wiesz to co ja,
Wszystko o czym dziś mówię widziałeś nie raz,
Tylko jedną rzecz dodam, bo dość było już słów,
Że i ja w życiu zszedłem niemało złych dróg.