Bruno Schulz - W kosmos

Stoi na skrzyżowaniu dróg,
twarzą w stronę cudnych łun,
nie tańczy w poście.
Dziewczyna od zawsze stąd,
śle esemesy w ogromny kosmos.
Tą drogą ciężarówki wiozą świnie
do nieba dla świń.

Wszystko zblednie,
piękna jak z pierwszych stron,
wśród tylu obcych rąk,
trudno będzie to zapomnieć.
Pytana o resztę odpowie ci,
że nie wiesz nic.
Już chcesz ratować ją
kosztem tego kim jesteś.

Neony i flesze uniosą cię
na wysokość ostatnich pięter,
tam się ciągle pali światło.
Gdy przyjedziesz
z pięknym kawalerem,
nikt nie rozpozna cię,
zapomnisz jak się przeżegnać.

Z tęsknotą patrzysz właśnie tam,
gdzie nic nie ma.
Świat przez małe otwory w masce
w haśle pod kapslem szukasz dróg.
Z tęsknotą patrzysz właśnie tam,
gdzie nic nie ma.
Nowoczesna do szaleństwa,
a dziura bez dna już woła jeść.

Chcesz uciec od siebie,
chcesz uciec od siebie,
chcesz uciec od siebie.