Bułat Okudżawa - A przecie mi żal

Co było - nie wróci i szaty rozdzierać by próżno
Cóż, każda epoka ma własny porządek i ład
A przecie mi żal, że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin
Tak chętnie bym dziś choć na kwadrans na koniak z nim wpadł

Dziś już nie musimy piechotą się wlec na spotkanie
I tyle jest aut, i rakiety unoszą nas w dal
A przecież mi żal, że po Moskwie nie suną już sanie
I nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal

Pozdrawiam i wielbię mój wiek, mego stwórcę i mistrza
Pojętny mój wiek, zdolny wiek mój chcę cenić i czcić
A przecie mi żal, że jak dawniej śnią nam się bożyszcza
I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić

No cóż, nie na darmo zwycięstwem nasz szlak się uświetnił
i wszystko już jest - cicha przystań, non-iron i wikt
A przecie mi żal, że nad naszym zwycięstwem niejednym
Górują cokoły, na których nie stoi już nikt

Co było - nie wróci... Wychodzę wieczorem na spacer
I nagle spojrzałem na Arbat i - ach, co za gość!
Rżą konie u sań, Aleksander Siergiejewicz przechadza się
Ach, głowę bym dał, że już jutro wydarzy się coś!
------------------------------------------------------------------------

What it was that will not return
No use to rend the garments
But every epoch has its own arrangement and order

And yet I regret
That Pushkin* will not appear here at the door
I would like to meet him with grate pleasure for at least 15 minutes and drink a glass of cognac with him x2

Today we don't have to
walk for a meeting
And there is a lot of cars, and by rockets we go to a space

And yet I regret
That through Moscow the sleighs don't sledging
And there is no more sleighs
And never will be, and yet is regret x2

Compliments and admiration
For my age, my creator and master
Intelligent my age
Clever my age i want to appreciate and feel

And yet I regret
That same like in the past we are dreaming about the idols
And it is somehow like this
That we are ready to give servility for them x2

But not in vain
Our combat route was sanctified with victory
And already everything is there
Quiet place to live, non iron and board

And yet I regret
That over our victory not only one
Are overlooking plinths on which nobody is standing any more x2

What it was that will never return
I go for a walk in evening
And suddenly I look
At Arbat an ow!, what a visitor

The horses neighs at sleigh
Alexander Siergieich* is walking around
I would bet my head
That not later than tomorrow something will happen

* Alexander Siergieich Pushkin - Russian poet killed in pistol duel by French Georges d' Anthes in 1837