Cathedral - Oro the Manslayer

Oro - Pogromca Ludzi

Pod spustoszonym przez wojnę mokrym niebem
Ociekające krwią topory udręczyły kłamstwa.
Walka na Ziemi, która umarła,
Ścięta przez korporacyjną kosę.
Ulice są czerwone, Słońce zszarzało,
Piękno natury zgniło,
Łabędzie leżą martwe w pustych jeziorach,
O miłości oh, człowiek - zapomina.

Strach jego gniewiem jak ludzka krew wypływa,
Niewinności teraz nikt już nie zna,
Obyczaje cnót ustanowiliśmy,
Drzwi Nieba uroczyście zamknięte,
Miasta zrównane z ziemią,
Zdeformowane krzyże naznaczają kraj,
Rzeźnia przeciąga się w około,
Nie ma ratunku dla potępionych.

[Chorus]
Oczy śmierci, spójrzcie na tę Ziemię,
Zniszczoną przez klątwę ludzkości,
Kara, okaleczenie, profanacja, pomsta.

Uciążliwi tyrani kłaniają się przed nim
Jeden po drugim, on kosi ich dusze,
Odrywa śmierć od ich panowania,
Podnieceni przez rosnące straty w ludziach,
Zarzynani mistrzowie i ich prawnicy,
Którzy zniszczyli nasz świat siłą.
Oro daje biednym miecze
Aby przyłączyli się do niego w tej wojnie.

[Chorus]

Pole bitwy skostniałego powietrza,
Kraj, morze, Ziemia teraz obnażone,
Kostnicą samotności się dzielimy,
Nie okazał litości dla naszych wiernych,
Składa jego zakrwawiony miecz,
Oro opuszcza nas z naszymi nagrodami,
Cicha próżnia, nieskończona podłoga
- Przeminęło na zawsze.

[Chorus]