Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Celtic Frost
Celtic Frost - Sorrows Of The Moon
Sorrows Of The Moon
Tekst dodał(a): chazka
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Baleburg
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Swatpl
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
This evening the moon dreams more lazily
As some fair woman, lost in cushions deep
With gentle hand caresses listlessly
The contour of her breasts before she sleeps
On velvet backs of avalanches soft
She often lies enraptured as she dies
And gazes on white visions aloft
Which like a blossoming to heaven rise
When sometimes on this globe, in indolence
She lets a secret tear drop down, by chance
A poet, set against oblivion
Takes in his hand this pale and furtive tear
This opal drop where rainbow hues appear
And hides it in his breast far from the sun
As some fair woman, lost in cushions deep
With gentle hand caresses listlessly
The contour of her breasts before she sleeps
On velvet backs of avalanches soft
She often lies enraptured as she dies
And gazes on white visions aloft
Which like a blossoming to heaven rise
When sometimes on this globe, in indolence
She lets a secret tear drop down, by chance
A poet, set against oblivion
Takes in his hand this pale and furtive tear
This opal drop where rainbow hues appear
And hides it in his breast far from the sun
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieNieco leniwiej księżyc dziś wieczorem marzy;
Jak piękna kobieta, co w poduszek licznych tonąc puchy,
Pieści delikatnie rączką
Piersi swej kontur zanim będzie spać
Na aksamitnych grzbietach chmur lawiny,
On często, jak konająca, w długich spazmach tonie,
Lub okiem ściga białych obłoczków seciny,
Które jakby rosną by osiągnąć niebo
A gdy czasem, tonący w leniwej niemocy,
Na ziemię łzę ukradkiem zroni w cieniach nocy,
Poeta, wybrany przeciw zapomnieniu
W dłoń swoją zbierze tę bladą łzę żalu,
O odbłyskach tęczowych jak odłam opalu,
I w piersi swej umieści, z dala od słońca.
Jak piękna kobieta, co w poduszek licznych tonąc puchy,
Pieści delikatnie rączką
Piersi swej kontur zanim będzie spać
Na aksamitnych grzbietach chmur lawiny,
On często, jak konająca, w długich spazmach tonie,
Lub okiem ściga białych obłoczków seciny,
Które jakby rosną by osiągnąć niebo
A gdy czasem, tonący w leniwej niemocy,
Na ziemię łzę ukradkiem zroni w cieniach nocy,
Poeta, wybrany przeciw zapomnieniu
W dłoń swoją zbierze tę bladą łzę żalu,
O odbłyskach tęczowych jak odłam opalu,
I w piersi swej umieści, z dala od słońca.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):