Cem Adrian - Uyu

Gdy już nie przychodzi z pomocą
To ramię, w które płakałaś jeszcze nie tak dawno
Jeśli ta gorąca woda, którą wlałaś w swoje serce,
Jeszcze nie wystygła
Jeśli twoje oczy już nie poznają
Tego milczącego i zmęczonego człowieka w lustrze,
Jeśli słone krople przecinające twoją twarz, nie wyschły…

Jeśli nie możesz oddychać,
Gdy nie potrafisz wyjaśnić
Jeśli już nie dajesz sobie rady
Jeśli nie potrafisz odlecieć
I gdy już nic ci się nie udaje

Niech tak zostanie…
A teraz - zaśnij, zaśnij na chwilę
Połóż się przy samotności, która
W czarnej opasce stoi gotowa na rozstrzelanie
Zaśnij chociaż na moment…

Jeśli nie jesteś w stanie już się zatrzymać…
Wciąż stąpasz po tych samych mokrych chodnikach
Gdy nie możesz policzyć na palcach mijających lat
Gdy twe ręce już powoli zapominają…
Dotyk tamtych dłoni, które kiedyś oplatały
Jeśli ich imiona giną jedno po drugim w twej pamięci

Najbardziej czujny jesteś, będąc dzieckiem, wiedz o tym
Lecz właściwie, jesteś bardzo uważny
Odwracasz się na dźwięk każdego głosu
Dorastanie jest jak sen i zapomnienie
Mówi się dzieciom, że rosną właśnie podczas snu.

Gdy cisza ogłusza cię, a światło oślepia
Jak duch, którego widzisz tylko ty,
I nikt inny ci nie wierzy,
Jeśli samotność czuwa przy tobie całą noc
Jeśli czyha na ciebie jak wróg, pukając do drzwi
Zawsze o tej samej porze
I gdy wisi ci nad głową jak miecz zabójcy
By móc zapomnieć o tym wszystkim,
Zaśnij na chwilę...