CocoRosie - Restless

Jej serce jest niespokojne i gotowe do walki Na białym koniu, cała w niebieskim świetle księżyca Jeździ z wdziękiem w złym miejscu o właściwej porze Tak właśnie cię znalazła Ale także tak cię straciła Ma buty z klejem złączone, podeszwa jak nowa Zajście obce, tam bierze serdeczny odpoczynek Jej niespokojna dusza zasnęła za kierownicą licząc owce I marząc o dniach na Zachodzie Z jej klaunem rodeo, jej mężem, jej najlepszym przyjacielem Przechadza się ulicami z krwawiącymi stopami naucza ptaki Straciła głowę, głosy aniołów wołających jej imię Jej nieużyteczna łaska, próba jej życia, gotowa by eksplodować jej dojrzałe przeznaczenie Zajęło to tak długo, zanim odszedł, żeby mogła się pożegnać

Brudne sztuczki, krucyfiks, miała dość tego, życia pełnego zranień i skaleczeń, tików i ataków Alchemik światła i ciemności, próbował utrzymać ten mały iskierkę Jej miłość była ślepa, roztrzaskała jej umysł A teraz oszalała w blasku księżyca bez matki i dziecka Musiała zostawić swojego starego za sobą Obiboku ojca, kolejnego smutnego klauna Zamienili swoją miłość na tanią winę A teraz ruszyła w drogę bez Jacka ani Jana I historia trwa dalej, pewnego dnia znajdzie swojego Dżona

Próba jej życia, gotowa by eksplodować jej dojrzałe przeznaczenie Jej miłość była ślepą, roztrzaskała jej umysł Zajęło to tak długo, żeby go zostawić za sobą

Zgubiła swoją drogę Zgubiła swoją drogę Zgubiła swoją drogę Zgubiła swoją drogę I bez śladu, który znajdzie ją do domu

Próba jej życia, gotowa by eksplodować jej dojrzałe przeznaczenie To zajęło tak długo, zanim odszedł, żeby mogła się pożegnać

Zgubiła swoją drogę Zgubiła swoją drogę Zgubiła swoją drogę Zgubiła swoją drogę Zgubiła swoją drogę Zgubiła swoją drogę Zgubiła swoją drogę Zgubiła swoją drogę

I bez śladu, który znajdzie ją do domu