Cryptopsy - A Graceful Demise

Zwilżona ziemia zatykała mi nozdrza i wypełniała usta. Unieruchomiony byłem zmuszony patrzeć.

Kiedy powoli wczołgiwałeś się do środka i wypluwałeś swoje odrażające odpadki, rechotając i miaucząc, cieszyłeś się z ich udręki.

Czołgałem się w ich stronę. Oślepiający widok szerzył zamęt w moich zachwianych przekonaniach. Cała moja świętość została zdekonstruowana. Życie stało się obcym zadaniem.

Musiałem się samoleczyć, rozpuścić te puste aspekty, które mnie napędzały. Zintegrować ból poprzez starożytne metody.

Ich ostatnie krzyki wciąż nawiedzają moje sny, wabiąc mnie ku szaleństwu. Najprostsze rozwiązanie jest jedynym, które mogę znieść. Zakończmy to teraz.

Pamiętaj o przeszłości narodzonej w mrocznej nocy. Nadszedł czas, by to wszystko doszło do skutku. Chwyć swój miecz, gdy ja dobywam swojego. Cofnij się w ostatnim momencie żalu, uświadamiając sobie, że nie ma już niczego, czego można się bać.

Metaliczny zapach przenika pierwotny fetor, mieszając czas i zmieniając pojęcia. Dusząc bezbożność, którą zaaranżowałem przez swoją banalność.

Gdy światło powoli gasło w moich oczach, ich zwodnicze spojrzenie przestało mieć znaczenie. Wina, którą zamknąłem w sobie, oplatała mój tchórzliwy gniew. Odbicie w twoich oczach oznacza moją nienawiść do samego siebie. Uwolnij się wewnątrz. Na polu agonii czuję się teraz wolny, maleńkie punkty pochlebiają na krawędziach. Jestem odrodzony.