Danuta Błażejczyk - Prowizorycznie

Znów ta troska
Znów przez długi dzień mnie męczy
Serca rozkaz jeden, drugi i tysięczny
Oj nie oprę ja się dłużej tym rozkazom
Ale błędu nie powtórzę, bo tym razem

Zakochałam się prowizorycznie
Oświadczałam się metaforycznie
Bacząc by w tych metaforach
Jako niewątpliwy plus
Było sporo mgiełki
Oraz interpretacyjny luz

Zakochałem się szalenie względnie
Przywiązałam się ambiwalentnie
W każdym zdaniu dużym, małym
Aby móc spokojnie spać
Furtkę sobie zostawiałam
By w nią w razie czego zwiać

Ale uciec nie każdemu się udaje
Od naiwnych po staremu przyzwyczajeń
Myśl bez przerwy do mnie wraca pełnym gazem
Jak się pozbyć tego kaca, że tym razem

Zakochałam się prowizorycznie
Oświadczałam się metaforycznie
Coś mnie kusi by z ochotą
Iść na całość nie na ćwierć
Nie przyrzekać na roboczo
Lecz na amen, lecz na śmierć

Lecz gdy wyrwę z rąk szaloną głowę
Czasem spojrzę w krąg jak rośnie nowe
I wyjaśnia się zawiłość
I rozsądku szepcze głos
Że opieram swoją miłość
Na najlepszych wzorach wprost

To jest fakt i rady ni ma
Że prowizorka się najlepiej trzyma.