Dark Moor - Swan Lake

Jej dusza pozostanie łabędziem
Dopóki
Nie pokocha jej szlachetny mąż.
Na zawsze jej dusza pozostanie łabędziem.
Dopóki
Nie pokocha jej szlachetny mąż.

Na jeziorze łabędzim.
Na jeziorze łabędzim.

Zmęczony pogonią na królewskim polowaniu.
Wysłuchując słodkich kłamstw do których przywykłem.
Jestem księciem.
Przyszłym królem.
Głos matki odbija się echem w mojej głowie.
Znajdź sobie żonę! Powinna być moim wyborem.
Okrutny losie.
Przekleństwo mej duszy.

By zapomnieć o wszystkim uciekłem do lasu
Poszukując wspaniałych ofiar.
Wtedy zobaczyłem jezioro.
Zagubione w głębi lasu.
I woda zaśpiewała.
Dziwną melodię.


Śnieżnobiałe łabędzie po zmroku.
Wpłynęły tańcząc w harmonijnym balecie.
Jestem łowcą.
Napiąłem cięciwę.

Ale jej piękno ukazało mi się w głębi.
Wypływa niema z jeziora.
Jej puste spojrzenie zawiera smutny poemat.
Zagubiona w rozpaczy.
Zaciągnięta prosto do kryjówki czarnoksiężnika.
W ciemności.

Tak jak nocny przypływ.
Płaczemy razem.
Nasze usta przypieczętowały to w sekretny sposób.
Moje wątpliwości rozwiały się.
Ale kiedy nadszedł świt.
Moje sny utonęły, przykryte ciemną wodą.

Łzy mojej księżniczki spadają na księżycową tafle wody.
Jezioro jest przerażone.
Noc ukazuje zaklęcie.
Czuje jak serce kołacze się w mojej piersi.
Teraz znam moje zadanie.
W piekle burzy.
Rozbiję jej postać łabędzia.
Więc wewnątrz fali.
Będziemy poszukiwać naszych grobów.
Ale klątwa czarnoksiężnika zostanie złamana.
Ale klątwa Rothboarta zostanie złamana
Klątwa Rothboarta została złamana.

Nasze dusze będą wolne.
Uniosą się w niebo.
Ponad zielone drzewa wokół jeziora.
Uniosą się w niebo.
Ponad zielone drzewa wokół jeziora.
Zapamiętaj nas w gwiazdach.
Zapamiętaj nas w gwiazdach.