Death Grips - Hunger Games

Moje nastroje żyją na tej samej huśtawce Pchnij mnie mocniej, pchnij mnie, pchnij mnie, rozhuśtaj do jutra

Gap się, jak przeplatam ten loch ness w strumieniu sepsy Podświadomie napięcie drga, widzę mój brak leków przynosi zakłócenia Myśli piszczą przez mój pleśńowy umysł, patrz na mnie, albo cię zabiję Schizofreniczne zapisy przeszukują głos, który tylko ja mogę usłyszeć Opuszczona rezydencja w mojej głowie, półprzymknięte lampiony wracają Twardówka purpurowa jak dziewicza ściana zbombardowana flaszką burbona Nie mogę być pewnym Twój domofon, dotykam cię, nie chcę, ale mnie doprowadzasz

Moje nastroje żyją na tej samej huśtawce Pchnij mnie mocniej, pchnij mnie, pchnij mnie, rozhuśtaj do jutra

Nathan porusza się właściwie Kajmany helikoptery odpadają, ona jest mega helikopterem Moja szyja pryska guawą Wężowe ruchy status zawalony, stan umysłu został przebity i zespawany Mam w taksówce coś paskudnego, potrzebujesz podwózki Możesz usiąść między tylnym siedzeniem a moim... Jeśli prawo złapie mnie na gorącym uczynku, a ja przypadkiem umrę dzisiaj Pchnij jedno z moich huśtawek w szklankę purpurowego deszczu Pokryte cukierkiem przez pana stali nierdzewnej, płynny twój szary umysł

Moje nastroje żyją na tej samej huśtawce Pchnij mnie mocniej, pchnij, pchnij mnie, rozhuśtaj do jutra

Mam to uczucie, że ktoś mnie zabił Mam to uczucie zerowego uczucia Nie mogę przestać kraść zer, zabijając wszystkie twoje miliony Ktoś mnie zabił, ktoś mnie zabił Mam to uczucie zerowego uczucia Nie mogę przestać kraść zer, zabijając wszystkie twoje miliony.