Deobe / Dena - Pamiętam twarze

Idziesz przez świat, tak i nagle brak kogoś,
Brak tych którzy byli zawsze obok, zawsze z tobą.
To dla nich słowo, na zawsze, w mojej pamięci,
Na zawsze w sercu, tak bliscy mi, uśmiechnięci. (x2)


Pamiętam twarze ich,
Pamiętam głos i śmiech także pamiętam,
A teraz tylko cmentarz jest miejscem spotkań.
To co mogę wam oddać to prosty rap, w prostych zwrotkach.
Ten sam rocznik osiemdziesiąty,
W kościele śmiałem w Boga zwątpić
Patrząc na uśmiechniętą twarz na kolorowym zdjęciu,
Ty tydzień wcześniej w tym samym miejscu,
Modliłeś się myśląc że sprzyjasz szczęściu.
Teraz typów sześciu, na barkach drewniana trumna.
A obok ból, płacz, kwiaty, wieńce,
Ci co kochają już nie ujrzą więcej,
Bóg postanowił wystawić tragedię.
Może w tym sens jest jakiś?
Nie wiem, może tam Eden w niebie masz?
Wiedz jedno, na zawsze w naszych sercach,
W pamięci, na kliszach.
Choć to już pękło i nic się nie da zmienić,
Kwiaty na grobie więdną.
Lecz ty gdzieś kwitniesz, wiara nam daje pewność,
Ona nie zniknie! Tak właśnie myślę, tak czuję.
Dziś odnalazłem się w pisaniu,
Temat ten poruszony gdzieś tam wstecz,
Na pierwszym "nielegalu", powraca jak bumerang.
Ktoś kogo znałem znów umiera,
Dwadzieścia trzy lata byś kończył teraz.
Jedna sekunda. W sekundę śmierć potrafi marzenia zabierać.
To jest mój bunt, tutaj w tekście, tu miejsce też jest,
By wreszcie, zmierzyli się ze szczęściem,
Ci dla których twoje odejście ciosem było.
Niech twoja wiara w Boga będzie dla nich siłą!
Było to gdzieś widocznie zapisane w gwiazdach.
Czarny scenariusz - z prochu w proch się obrócisz.
Prastara prawda...


Idziesz przez świat, tak i nagle brak kogoś,
Brak tych którzy byli zawsze obok, zawsze z tobą.
To dla nich słowo, na zawsze, w mojej pamięci,
Na zawsze w sercu, tak bliscy mi, uśmiechnięci. (x2)


Dziś nostalgiczny wieczór,
Ja sam na sam z myślami.
Jak Nostradamus pełen przeczuć,
Szczęście jest przeplatane z obawami.
Patrze na zegar życia, i czas na nim tak nieubłagany.
Pojawia się strach o bliskich których kocham,
Oddał bym góry złota za ich życie w zdrowiu.
Powód: miłość, radość i wdzięczność.
Jaki bym nie był, zawsze ze mną,
Nie jedna śmierć już odcisnęła swoje piętno.
Brak ludzi, brak serc, miłości.
Czasem także marzę, by słowa tej osoby
W moich uszach mogły zabrzmieć.
Chociaż na chwilę wrócić do tych czasów dzieciństwa,
Uśmiechy, żarty, klocki, namiot przed domem babci,
Namiot rodem z indiańskiej wioski.
Rozmowy o przeszłości, wchłaniałem wszystko,
Smutki, radości, słuchając, czułem wojny bliskość.
Zburzony bristol, huk pistoletów,
Miasto i krwią zrobiony miasta retusz.
Życie pochodne od szczęścia i przeczuć
To przekazana saga, rodzina w ciężkich czasach,
Po latach śmierć zabrała ciebie z tego świata.
Wyrok brzmiał krótko - nawrót raka,
A ty byłaś twarda, a ja nie potrafiłem przestać płakać.
Minęło kilka lat, miłości brak mi coraz bardziej,
To z życia świadomy kadr, chciałem dzisiaj do niego zajrzeć.


Idziesz przez świat, tak i nagle brak kogoś,
Brak tych którzy byli zawsze obok, zawsze z tobą.
To dla nich słowo, na zawsze, w mojej pamięci,
Na zawsze w sercu, tak bliscy mi, uśmiechnięci. (x2)