Elisa Toffoli - Qualcosa che non c'è

Cały czas pytałam siebie,
czym jest to, co nigdy nie daje mi spokoju
Wszystkie te lata pytałam siebie,
czy wszystko naprawdę mi się udaje.
Jak?
Jaka jestem?
Jak?

I tak pewnego dnia
zapisałam w zeszycie,
że spowoduję, by świat zaczął śnić o muzyce,
nie na długo,
byleby było to dla mnie wystarczające,
by wykonać skok
i osiągnąć szczęście.
A prawda jest taka, że:

czekałam tak długo
na coś, co nie istnieje,
zamiast podziwiać wschodzące słońce.

To zawsze był sposób
by zatrzymać czas
i prędkość
kroków innych ludzi.
Nieuwaga
słów wypowiedzianych
bez pokory,
bez serca,
tylko dla rozgłosu.

Czekałam tak długo
na coś, co nie istnieje,
zamiast podziwiać wschodzące słońce.

I cudownie, że
nie przestałam śnić.
I cudownie, że
nie udało mi się porzucić nadziei.
I jeśli tkwi w tym jakiś sekret,
to tylko taki,
że trzeba wreszcie dojrzeć słońce.

To jest sekret wyjaśniający wszystko
tak samo.
Wyjaśni wszystko
tak samo.
Trzeba wreszcie dojrzeć słońce,
trzeba wreszcie dojrzeć słońce,
trzeba wreszcie dojrzeć słońce.

A nie coś,
co nie istnieje.