Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Emmanuel Moire
Popularne teksty
Emmanuel Moire - Emmenez-moi
Emmenez-moi
Tekst dodał(a): La_Patka
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Partisan
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): La_Patka
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Vers les docks, où le poids et l'ennui
Me courbent le dos
Ils arrivent, le ventre alourdi de fruits,
Les bateaux
Ils viennent du bout du monde
Apportant avec eux des idées vagabondes
Aux reflets de ciel bleu, de mirages
Traînant un parfum poivré
De pays inconnus
Et d'éternels étés,
Où l'on vit presque nu,
Sur les plages
Moi qui n'ai connu, toute ma vie,
Que le ciel du nord
J'aimerais débarbouiller ce gris
En virant de bord
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Dans les bars, à la tombée du jour,
Avec les marins
Quand on parle de filles et d'amour,
Un verre à la main
Je perds la notion des choses
Et soudain ma pensée m'enlève et me dépose
Un merveilleux été, sur la grève
Où je vois, tendant les bras,
L'amour qui, comme un fou, court au devant de moi
Et je me pends au cou de mon rêve
Quand les bars ferment, et que les marins
Rejoignent leurs bords
Moi je rêve encore jusqu'au matin,
Debout sur le port
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Un beau jour, sur un rafiot craquant
De la coque au pont
Pour partir, je travaillerais dans
La soute à charbon
Prenant la route qui mène
A mes rêves d'enfant, sur des îles lointaines,
Où rien n'est important que de vivre
Où les filles alanguies
Vous ravissent le coeur en tressant, m'a-t-on dit
De ces colliers de fleurs qui enivrent
Je fuirais, laissant là mon passé,
Sans aucun remords
Sans bagage et le coeur libéré,
En chantant très fort
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Me courbent le dos
Ils arrivent, le ventre alourdi de fruits,
Les bateaux
Ils viennent du bout du monde
Apportant avec eux des idées vagabondes
Aux reflets de ciel bleu, de mirages
Traînant un parfum poivré
De pays inconnus
Et d'éternels étés,
Où l'on vit presque nu,
Sur les plages
Moi qui n'ai connu, toute ma vie,
Que le ciel du nord
J'aimerais débarbouiller ce gris
En virant de bord
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Dans les bars, à la tombée du jour,
Avec les marins
Quand on parle de filles et d'amour,
Un verre à la main
Je perds la notion des choses
Et soudain ma pensée m'enlève et me dépose
Un merveilleux été, sur la grève
Où je vois, tendant les bras,
L'amour qui, comme un fou, court au devant de moi
Et je me pends au cou de mon rêve
Quand les bars ferment, et que les marins
Rejoignent leurs bords
Moi je rêve encore jusqu'au matin,
Debout sur le port
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Un beau jour, sur un rafiot craquant
De la coque au pont
Pour partir, je travaillerais dans
La soute à charbon
Prenant la route qui mène
A mes rêves d'enfant, sur des îles lointaines,
Où rien n'est important que de vivre
Où les filles alanguies
Vous ravissent le coeur en tressant, m'a-t-on dit
De ces colliers de fleurs qui enivrent
Je fuirais, laissant là mon passé,
Sans aucun remords
Sans bagage et le coeur libéré,
En chantant très fort
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieDo doków, gdzie ciężar i znudzenie
Zginają mi plecy
Przypływają, z brzuchem obciążonym owocami
Statki
Przybywają z końca świata
Przynosząc ze sobą wędrowne myśli
W odblaskach błękitnego nieba i złudzeń
Ciągnąc za sobą pikantną woń
Nieznanych krajów
Gdzie panuje wieczne lato
I żyje się prawie nago
Na plażach
Ja, który znałem przez całe życie
Tylko niebo Północy
Chciałbym zmyć tę szarość
Zmieniając kurs:
Zabierzcie mnie na krańce ziemi
Zabierzcie mnie do krainy czarów
Wydaje mi się, że kłopoty
Sprawiałyby mniej przykrości w słońcu
W barach, o zmierzchu,
Z marynarzami
Kiedy rozmawia się o dziewczynach i o miłości
Z kuflem w ręku
Tracę poczucie rzeczywistości
I nagle myśli porywają mnie i przenoszą
Na plażę podczas wspaniałego lata
Gdzie, wyciągając ręce, widzę
Miłość, która, jak szalona, wybiega mi na spotkanie
I wieszam się na szyi swojego marzenia
Kiedy bary się zamykają i marynarze
Wracają na pokład
Ja wciąż marzę aż do rana
Stojąc obok portu:
Zabierzcie mnie na krańce ziemi
Zabierzcie mnie do krainy czarów
Wydaje mi się, że kłopoty
Sprawiałyby mniej przykrości w słońcu
Pewnego dnia, na łajbie rozklekotanej
Od kadłuba aż do pokładu
Aby odpłynąć, pracowałbym
W ładowni węgla
Wybierając drogę, która wiedzie
Do moich z marzeń dzieciństwa, na odległe wyspy
Gdzie nic nie jest ważne, oprócz życia
Gdzie opadające z sił dziewczyny
Zachwycają wasze serca, splatając - tak mi mówiono -
Naszyjniki z kwiatów, które odurzają zapachem
Uciekłbym, zostawiając tu swoją przeszłość
Bez wyrzutów sumienia
Bez bagażu i z wyzwolonym sercem
Śpiewając głośno:
Zabierzcie mnie na krańce ziemi
Zabierzcie mnie do krainy czarów
Wydaje mi się, że kłopoty
Sprawiałyby mniej przykrości w słońcu
Zabierzcie mnie na krańce ziemi
Zabierzcie mnie do krainy czarów
Wydaje mi się, że kłopoty
Sprawiałyby mniej przykrości w słońcu
Zginają mi plecy
Przypływają, z brzuchem obciążonym owocami
Statki
Przybywają z końca świata
Przynosząc ze sobą wędrowne myśli
W odblaskach błękitnego nieba i złudzeń
Ciągnąc za sobą pikantną woń
Nieznanych krajów
Gdzie panuje wieczne lato
I żyje się prawie nago
Na plażach
Ja, który znałem przez całe życie
Tylko niebo Północy
Chciałbym zmyć tę szarość
Zmieniając kurs:
Zabierzcie mnie na krańce ziemi
Zabierzcie mnie do krainy czarów
Wydaje mi się, że kłopoty
Sprawiałyby mniej przykrości w słońcu
W barach, o zmierzchu,
Z marynarzami
Kiedy rozmawia się o dziewczynach i o miłości
Z kuflem w ręku
Tracę poczucie rzeczywistości
I nagle myśli porywają mnie i przenoszą
Na plażę podczas wspaniałego lata
Gdzie, wyciągając ręce, widzę
Miłość, która, jak szalona, wybiega mi na spotkanie
I wieszam się na szyi swojego marzenia
Kiedy bary się zamykają i marynarze
Wracają na pokład
Ja wciąż marzę aż do rana
Stojąc obok portu:
Zabierzcie mnie na krańce ziemi
Zabierzcie mnie do krainy czarów
Wydaje mi się, że kłopoty
Sprawiałyby mniej przykrości w słońcu
Pewnego dnia, na łajbie rozklekotanej
Od kadłuba aż do pokładu
Aby odpłynąć, pracowałbym
W ładowni węgla
Wybierając drogę, która wiedzie
Do moich z marzeń dzieciństwa, na odległe wyspy
Gdzie nic nie jest ważne, oprócz życia
Gdzie opadające z sił dziewczyny
Zachwycają wasze serca, splatając - tak mi mówiono -
Naszyjniki z kwiatów, które odurzają zapachem
Uciekłbym, zostawiając tu swoją przeszłość
Bez wyrzutów sumienia
Bez bagażu i z wyzwolonym sercem
Śpiewając głośno:
Zabierzcie mnie na krańce ziemi
Zabierzcie mnie do krainy czarów
Wydaje mi się, że kłopoty
Sprawiałyby mniej przykrości w słońcu
Zabierzcie mnie na krańce ziemi
Zabierzcie mnie do krainy czarów
Wydaje mi się, że kłopoty
Sprawiałyby mniej przykrości w słońcu
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):