Françoise Hardy - Fais-moi une place

Zrób mi miejsce
Na dnie swego świata [1]
A jeśli będę cię drażnić
Jeśli będę do niczego
Stanę się
Całkiem blada, całkiem niema, bez życia
Żebyś o mnie zapomniał

Zrób mi miejsce
Na dnie swego serca
Żebym cię całowała
Kiedy płaczesz
Stanę się
Szalanną, klaunem, uprzejmą
Żebyś się uśmiechnął

Chcę, żebyś nigdy nie czuł bólu
Żebyś nie stał się oziębły [2]
I nic mnie nie obchodzi
Nic - oprócz ciebie
Kocham cię

Zrób mi miejsce
W swojej przyszłości
Żebym rzadziej wracała
Do moich wspomnień
Nigdy nie będę miała
Miny zgaszonej, wyniosłej
Żebyś czuł się dobrze

Zrób mi miejsce
W swych nagłych potrzebach
W swej zuchwałości
W swym zaufaniu
Nigdy nie będę
Nieprzystępna, roztargniona, okrutna
Żeby "nie podcinać ci skrzydeł"

Nie chcę, żebyś się martwił
Nie chcę, żebyś się bał
Chciałabym, żebyś zapomniał
O smaku nieszczęścia
Kocham cię

Odrobina miejsca
Tu i teraz
Ponieważ czas biegnie
Wielkimi krokami
Stanę się
Całkiem nowa, piękniejsza, stanę się tym wszystkim
Aby należeć do ciebie

Stanę się
Całkiem nowa, piękniejsza, stanę się tym wszystkim
Aby należeć do ciebie


[1] dosłownie "swej bańki" - w sensie najbliższego
otoczenia.
[2] avoir froid - metafora (byś nigdy nie odczuł chłodu)