Fullmetal Alchemist - Melissa

Rozłam wspomnienia z tych odległych dni w swych dłoniach
Skończ oddychać smutkiem
Przebij się przez moją pierś i spraw bym pragnął miłości

Patrzę na niebo z którego jutro przyjdziesz, nie wiem co robić z moim sercem,które jest tylko zagubione
Ptaki koło mnie odleciały – Jestem ciekaw czy znajdą gdzieś światło

Chodź, nie pozwolisz mi też pojeźdźć na twoich plecach?
W taki razie weźmie daleko od życzliwości której pragnę i trzymaj w najwyższym miejscu

Rozłam wspomnienia z tych odległych dni w swych dłoniach
Skończ oddychać smutkiem
Przebij się przez moją pierś i spraw bym pragnął miłości

Widziałem ptaki w ciemnym wieczorze, wiatr uderzał mnie choć tylko pełzłem po ziemi
Nie powiedziałem, że chcę skrzydła; Chcę się stać liśćmi melisy tańczącymi na niebie

Już tyle razy próbowałem się nie przewrócić
Ale prawdopodobnie to nie jest odpowiedź, prawda?
Bo nie chcę iść pod wiatr

Weź klucz w swoich dłoniach, nie chcesz się wahać, prawda?
Nawet jeśli się myliłaś, jeśli to znaczy, że już nigdy się nie otworze
Dalej, skończ to z dźwiękiem otwieranego zamka

Dusza nie może być bezpieczna cięgle dryfując
Momentalnie to znikło, zaczęło święcić słabiej
A teraz stworzyło noc z pełnią księżyca