Gackt - Birdcage

We wnętrzu światła zobaczyłem swoje młodzieńcze wspomnienia,
Nadal są zbyt daleko, plugawe jak ja teraz,
We wnętrzu ciemności ciągle wykrzykuję Twoje imię,
We wnętrzu nieskończoności jesteś tylko Ty,

Zamykam się w sobie, niezdolny nawet do pokuty
Mogę się już tylko modlić... mój smutek nie został ukojony,

Zerwałem jeden wilgotny płatek hortensji,
Pływa po powierzchni kałuży i pamięta Ciebie,

Wieczorem, tuż po deszczu, niewyraźnie usłyszałem daleki gwizd okrętu,
Z jakiegoś powodu sprawiło mi to smutek,

Jeśli nie mógłbym wybaczyć, wtedy wszystko może zniknąć,
Smutek i ból, dla tego świata i tak nie ma znaczenia,

Zamykam się w sobie, niezdolny nawet do pokuty,
Mogę się już tylko modlić... mój smutek nie został ukojony,
W delikatnym płaczu nieba usłyszałem także Twój głos,
Śmiałem się przez łzy, lecz nie potrafiłem nic dostrzec...

We wnętrzu światła zobaczyłem swoje młodzieńcze wspomnienia,
Teraz nawet bezgłośny śmiech jest dla mnie szczęściem,
Nawet nie mogę już powrócić do tych czasów ponownie
Gdy śmialiśmy się oboje.