Genesis - Window

Powoli wyciągam swe ramiona, swobodnie,
Cienie nocy zanikają
Powstań z przygnębiającej depresji, znajdź ścieżkę,
Prowadzącą nas do przodu poprzez pastwiska dnia marzeń.
Dni by cieszyć się, spokój który kiedyś znałem przede mną
Ciągnący do zmroku na wzgórzach aż do poranka
Przyjdź, zobacz mnie, weź moją dłoń,
Przyjdź, zobacz mnie na mej ziemi.

Lecąc niewidoczny wysoko, obserwuj mnie,
Wszystko na pięknym niebie, ja będę
Wyraźny i spokojny w miłości którą odkryłem.
Długie poszukiwanie jest zakończone, dusza jest odkryta,
Oparta o radość która obfituje bez ustania
Proponując pożegnanie dla obaw teraz zmniejszających się,
Przyjdź, zobacz mnie, weź moją dłoń,
Przyjdź, zobacz mnie na mej ziemi.

Wysoko, na złotej, czubatej fali siedzi ona,
Małe nimfy tańczą w jej włosach,
Wszystkie drzewa wabią niebo aby błogosławić ich puste istnienia,
Horyzonty przychodzą by sączyć tam wino,
Zawoalowana mgiełka odsłania wędrujący statek na rafie,
Albatros leci ku rufie,
Lecz tylko Jack Frost widział pocałunek który dałaś mu w rewanżu.

Przechodząc przez góry prawdy rozpoznaj ich,
Wzbijając się majestatycznie wysoko, a potem
Zatrzymaj się na świetle ostrzegawczym, spójrz jak błyszczy jaskrawo.
Piorun budzi mnie, trzaski obok mnie
Rozbija scenę i sprowadza chaos do piękna,
Prowadząc nas do przodu, gdzie może być przeznaczenie
Przyjdź, zobacz mnie, weź moją dłoń,
Obserwuj z innego lądu.