Grzegorz Poloczek - Ogień Gaśnie

Już niy bydzie łognia w piecu, domowego ciepła.
Już niy bydzie w piekarnioku babka chleba piekła.

Już na blasze niy przypieka nudlowego ciasta.
Bo we kuchni w naszym piecu, resztka łognia zgasła.

Już niy bydom małe kurki, kluć się przy kachloku.
Już niy bydzie pyrkać rosół, we garcu na boku.

Już niy bydzie tego chleba, na blasze ze czoskiym.
Już niy zrobia łogniu krzyża, z pozdrowieniem Boskim.

Ref:
Już niy bydzie w doma pieca i dymu z komina.
I jo wszystko to rozumia, świat sie musi zmiyniać.
Jakoś jednak żol mi tego, że to tak wyglondo.
Że niy bydzie już kopalni i niy bydzie wonglo.

Już niy byda nigdy suszół szczewików w bratrurze.
Jak za łoknym srogo zima, śniyg leży na dworze.

Niy bydymy już na ryczkach, czekali przy piecu.
Co nom matka zaś ze sklepu przyniesie wenecu.

Już niy bydom z piekarnika woniały pierniki.
Już niy bydom nom bryskały wesoło łogniki.

Już niy bydzie kibla z hasiym i wonglym na siyni.
Bo tak jak żech już powiedzioł świat sie musi zmiynić.

Ref:

Już niy bydzie w doma pieca i dymu z komina.
I jo wszystko to rozumia, świat sie musi zmiyniać.
Jakoś jednak żol mi tego, że to tak wyglondo.
Że niy bydzie już kopalni i niy bydzie wonglo.


Już niy bydzie łognia w piecu, domowego ciepła.
Już niy bydzie w piekarnioku babka chleba piekła.

Ref:
Już niy bydzie w doma pieca i dymu z komina.
I jo wszystko to rozumia, świat sie musi zmiyniać.
Jakoś jednak żol mi tego, że to tak wyglondo.
Że niy bydzie już kopalni i niy bydzie wonglo.