Henryk Rejmer - Jak ginąć to z fasonem

Z każdym dniem sił do walki ubywa,
Niebo gęste od dymu i kul.
Pada rozkaz. Ojczyzna nas wzywa,
Więc z uśmiechem ruszamy na bój.
Z butelkami na czołgi idziemy.
Czy ich może powstrzymać mój Wis?
Więc z fasonem za sprawę giniemy,
Choć tak bardzo wciąż chce nam się żyć.

Ref: Warszawo, nie roń łez.
Przed nami tylko śmierć.
A bić musimy się,
Bo w sercach mamy złość i gniew.
Nie cichnie wojny zgiełk
I kul złowieszczy świst.
Nie jeden z nas już legł,
I wolna Polska mu się śni.

Amunicji i chleba brakuje,
Za to serca do walki jest dość.
Wróg naciera, z trzech stron atakuje,
Ktoś oszalał i zaśmiał się w głos.
Resztką sił już się broni Starówka,
Były zrzuty, lecz marny nasz los.
Już schodzimy w kanały noc późna,
Tylko jęk, tylko płacz niesie noc.

Ref: Warszawo.....