Henryk Rejmer - Miłość na złotej trąbce gra

Od słów twych miła bije biały chłód
I psów jazgotem niesie się rozmowa.
Miłości płocha, co się w chmurach chowasz
Pośród wiosennych, roziskrzonych burz.

Ref: Bo miłość to przewrotna gra,
Na złotej trąbce z nami gra.
Ja lubię jej przewrotny szyk,
Bo tak jak ona nie gra nikt.

I tak złowrogo błyszczy ostry nuż
Tonu twardego na czupurnych słowach.
To z drogi serca spiekota lipcowa
W oczy ci sypie utrapienia kurz.

Ukoić burzę. Utulić na wargach,
Tak, jak się tuli dziewczynę na sianie.
Aż w mrokach żalu cicho zabrzmi skarga
I fala bólu jak lód się załamie.