Herjalf - Iduna

Wieczne życie, Młodość , Siła
Jabłoń nieśmiertelności, boskość która nie przemija
Nie przemija…
Z oczu Iduny bije srogość
Asgard jest krainą bogów,
Odejdź stąd, nim nasza moc zniszczy cię

Oto stoję u wrót mojego pożądania i oddycham mgłą pokrzepienia
Mój spryt i siła są niezwyciężone
Strzeżcie się strzeżcie, o wielcy bogowie
I wzbił się wysoko, by chciwie porwać ją
W swe szpony pochwycił bezcenne klejnoty

Wtedy nikt mi nie przeszkodził zniszczyć nieśmiertelnych
Złote jabłka oślepiają mnie swym blaskiem
A ich matka usycha...
I już nikt mi nie przeszkodzi zniszczyć nieśmiertelnych.
Czuję radość z haniebnego czynu
Jestem wielki, niepokonany
Lecz podstępny Loki wkroczył do jaskini, uwolnił Idunę
Uciekając go rozzłościł, groził:
Krwawo zemszczę się…

Tak wielce zaślepiony orzeł poszybował za nim.
W momencie gdy przelatywał nad bramami Asgardu
Thor strzałą gromową rozniecił ogień.
Płomienie sięgnęły orła boleśnie opalając mu skrzydła...
Runąwszy w ogień zamienił się w popiół