Imperium - Śmierć Więźnia

Ciemna była już noc,
ciemna była i zła,
gdy syreny więzienne zawyły.
Klawisz pod celą stał,
w ręku pęk kluczy miał,
a w rękach kajdany dzwoniły.

Kazali z celi wyjść,
twarzą do ściany stać,
a kapelan modlitwę odmawiał.
Ja modliłem się z nim,
bo wiedziałem że już,
że na placu szubienica czekała.

Wolno szedłem pod mur,
tam gdzie kat trzymał sznur,
a pod murem dziewczyna płakała.
Nie płacz dziewczyno ma,
bo już kończy się ta,
i nadeszła już chwila rozstania.

Księżyc wyszedł zza chmur,
i oświetlił ten mur,
a pod murem dwa trupy leżały.
On na szyi ma sznur,
ona w sercu ma nóż,
a nad nimi dwie matki płakały.