Imperium - Moja córeczka ma kilka lat

Moja córeczka ma kilka lat
I kilka pytań codziennie
Odkrywa nowy, nieznany świat
I na odpowiedź czeka ode mnie

Dlaczego ludzie przenoszą kamienie
Rysują kwiaty i piszą sny?
Dlaczego wznoszą pomniki chwały
I ryją w spiżu obraz swych dni?
Dlaczego w murze z czerwonej cegły
Ryją imiona i serca znak?
Dlaczego rwą się w błękitne przestrzenie?
Lecą nad ziemią jak wolny ptak?

Dlaczego ludzie zwą swoim imieniem
Nowe ulice i górski szczyt?
Dlaczego postać swą kują w stali?
Na szarych płótnach malują świat?
Dlaczego piszą uparcie wiersze
Ulotne słowo zmieniając w znak?
I po co idą w najdalsze dale
Znacząc na mapie drogi swej ślad?

Chciałbym najprościej, chciałbym najpiękniej
Pokazać dziecku nasz wspólny świat
Więc kiedy pyta, biorę ją na ręce
I odpowiadam jej tak:

Żeby coś po nas zostało
Najmniejszy choćby ślad
Nie dużo i nie mało
By w swoją pamięć wpisał nas świat
Żeby pamięci tej nie rozwiało
Gdy dmuchnie pierwszy jesienny wiatr
Żeby wszystkiego nam nie zabrało
Głuche milczenie, co zwie się czas
Żeby coś po nas zostało
Nie tylko mały domeczek z kart
Nie tylko słowo, nie tylko żart