Indica - Pidä Kädestä

Pidä Kädestä - Trzymać się za ręce

Istnieją dwie zupełnie różne ziemie
Jedna z nich wyrzeźbiona jest ze światła
Do pól drugiej nie dochodzi światło dnia
Niekończąca się noc panuje w tym miejscu
Pomiędzy nimi płynie czarna rzeka
Tak głęboka jak nieskończona

Do niej czułam tęsknotę
Gdy upadek pokruszył moją duszę

Teraz, ze szczytu słabego i kruchego mostu
Prosze Cię o pomoc

Trzymaj mnie za rękę, jeśli moje nogi zasłabną
Noś mnie, gdy mój gmach z trzciny się rozpadnie
Pozwól mi wylecieć z cienia wprost do światła
Noś mnie w zasłonie z twych skrzydeł

Ponieważ mój duch, który jest niewolnikiem losy, jest słaby
Posiada słabą i ładną świątynię
Proszę Cię, pójdź ze mną przez ten most
Rankiem i ostatnim wieczorem


Zobaczyłam mokre deski naprzeciw mnie
Niektóre z nich zostały odrzucone na bok
Grobu umarłych falujące w rzece
Czy moje miejsce jest pośród nich?
Zamykam oczy, nie mogę patrzeć
Gdy nie dostrzegam drugiego brzegu
Nie mam gruntu pod nogami
Moje kroki są samotne jak sierota

Teraz, pomiędzy posępnym niebem a prądem rzeki
Proszę Cię o pomoc

Ponieważ mój duch, który jest niewolnikiem losy, jest słaby
Posiada słabą i ładną świątynię
Proszę Cię, pójdź ze mną przez ten most
Rankiem i ostatnim wieczorem

Gdy most chwiał się na wietrze
Byłam gotowa, by się poddać
Czułam, jak chwyciłeś palcami
Moje bezsilne ramię
Nie puściłeś mnie nawet wtedy
Gdy liny spod mgeo mostu pękły
(właściwie ,,gdy liny pod moim mostem pękły, nawet wtedy mnie nie puściłeś" zmieniłem kolejność, bo wydawało mi się, że tak lepiej brzmi)

Trzymaj mnie za rękę, jeśli moje nogi zasłabną
Noś mnie, gdy mój gmach z trzciny się rozpadnie
Pozwól mi wylecieć z cienia wprost do światła
Noś mnie w zasłonie z twych skrzydeł

Ponieważ mój duch, który jest niewolnikiem losy, jest słaby
Posiada słabą i ładną świątynię
Proszę Cię, pójdź ze mną przez ten most
Rankiem i ostatnim wieczorem