Ingrid Michaelson - Ribbons

Zwyczajnie siedzę i nie wiem, dlaczego
znalazł mnie ktoś, kto powiedział, że sprawi, że będę latać.
Zawinął mnie we wstążki, potem zostawił, bym umarła.
Zawinął mnie we wstążki, potem zostawił, bym umarła.

Mówił, że będzie mnie trzymać aż nic więcej nie zostanie.
Mówił, że będzie mnie kochać od początku do końca.
Zawinął mnie we wstążki, potem wyszedł za drzwi.
Zawinął mnie we wstążki, potem wyszedł za drzwi.

I cały czas, który mi zabrał, zajęły obietnice, które złamał.
I cały czas, który mi zabrał, zajęły obietnice, które złamał.

Przecież ja nie latam, ja nie latam, czyż nie?
Nie latam tak cholernie wysoko po niebie.
Ja nie latam, ja nie latam, czyż nie?
Ja nie latam, prawda?

Wyglądasz tak ładnie w ciemności nocy,
ale zmądrzeję w porannym świetle.
Widzę cię spadającego jak zrobiony w domu latawiec.
Widzę cię spadającego jak zrobiony w domu latawiec.

Założyłeś swoje najbardziej eleganckie ubranie dla nas wszystkich.
Nakreślasz obietnicę, której wiesz, że i tak nie dotrzymasz.
Zawijasz mnie we wstążki i przywiązujesz do ściany.
Zawijasz mnie we wstążki i przywiązujesz do ściany.

I cały czas, który mi zabrał, zajęły obietnice, które złamał.
I cały czas, który mi zabrał, zajęły obietnice, które złamał.

Przecież ja nie latam, ja nie latam, czyż nie?
Nie latam tak cholernie wysoko po niebie.
Ja nie latam, ja nie latam, czyż nie?
Ja nie latam, prawda?

Idziesz dalej, mijasz wszystkich, każdego z osobna,
idziesz prosto do mnie i prosisz do tańca.
Prosisz mnie do tańca,
Prosisz mnie do tańca, a potem odchodzisz.

I cały czas, który mi zabrał, zajęły obietnice, które złamał.
I cały czas, który mi zabrał, zajęły obietnice, które złamał.

Nie, ja nie latam, czyż nie?
Ja nie latam tak cholernie wysoko.
Ja nie latam, nie latam, prawda?
Ja nie latam.
Nie, ja nie latam, czyż nie?
Ja nie latam, prawda?