Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Iron Maiden
Iron Maiden - Empire Of The Clouds
Empire Of The Clouds
Tekst dodał(a): BlackBoss
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): marvin312
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): alastor73
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
To ride the storm, to an empire of the clouds
To ride the storm, they climbed aboard their silver ghost
To ride the storm, to a kingdom that will come
To ride the storm, and damn the rest, oblivion
Royalty and dignitaries, brandy and cigars
Gray lady giant of the skies, you hold them in your arms
The millionth chance they laughed, to take down His Majesty’s craft
“To India” they say, “magic carpet float away”, an October fateful day
Mist is in the trees, stone sweats with the dew
The morning sunrise, red before the blue
Hanging at the mast, waiting for command
His Majesty’s airship, the R101
She’s the biggest vessel built by man, a giant of the skies
For all you unbelievers, the Titanic fits inside
Drum rolled tight, her canvas skin, silvered in the sun
Never tested with the fury, with a beating yet to come
The fury yet to come….
In the gathering gloom, the storm rising in the West
The Coxswain stared into the plunging weather glass
We must go now, we must take our chance with fate
We must go now, for politician, he can’t be late
The airship crew awake for thirty hours at full stretch,
But the ship is in their backbone, every sinew, every inch
She never flew at full speed, a trial never done
Her fragile outer cover, her Achilles would become
An Achilles yet to come...
Sailors of the sky, a hardened breed
Loyal to the King, and an airship creed
The engines drum, the telegraph sounds
Release the cords that bind us to the ground
Said the Coxswain ,“Sir, she’s heavy, she’ll never make this flight.”
Said the Captain, “Damn the cargo! We’ll be on our way tonight.”
Groundlingsn cheered in wonder, as she backed up from the mast
Baptizing them her water, from the ballast fore and aft
Now she slips into our past…
Fighting the wind as it rolls you
Feeling the diesels that push you along
Watching the channel below you,
Lower and lower, into the night
Lights are passing below you
Northern France, asleep in their beds
Storm is raging around you,
A million to one, that’s what they say
Reaper standing beside her
With his scythe cuts to the bone
Panic to make a decision
Experienced men, asleep in their graves
The cover is ripped and she’s drowning
Rain is flooding into the hold
Bleeding to death and she’s falling
Lifting gas is draining away
“We’re down lads!” came the cry, bow plunging from the sky
Three thousand horses silent as the ship began to die
The flares to guide her path ignited at the last
The empire of the clouds, just ashes in our past
Just ashes at the last…
Here lie their dreams, as i I stand in the sun
On the ground where they built, and the engines did run
To the moon and the stars, now what have we done?
Oh the dreamers may die, but the dreams live on
Dreams live on
Dreams live on
Now a shadow on a hill, the angel of the East
The empire of the clouds may rest in peace
And in a country churchyard, laid head to the mast
Eight and fourty souls, who came to die in France…
To ride the storm, they climbed aboard their silver ghost
To ride the storm, to a kingdom that will come
To ride the storm, and damn the rest, oblivion
Royalty and dignitaries, brandy and cigars
Gray lady giant of the skies, you hold them in your arms
The millionth chance they laughed, to take down His Majesty’s craft
“To India” they say, “magic carpet float away”, an October fateful day
Mist is in the trees, stone sweats with the dew
The morning sunrise, red before the blue
Hanging at the mast, waiting for command
His Majesty’s airship, the R101
She’s the biggest vessel built by man, a giant of the skies
For all you unbelievers, the Titanic fits inside
Drum rolled tight, her canvas skin, silvered in the sun
Never tested with the fury, with a beating yet to come
The fury yet to come….
In the gathering gloom, the storm rising in the West
The Coxswain stared into the plunging weather glass
We must go now, we must take our chance with fate
We must go now, for politician, he can’t be late
The airship crew awake for thirty hours at full stretch,
But the ship is in their backbone, every sinew, every inch
She never flew at full speed, a trial never done
Her fragile outer cover, her Achilles would become
An Achilles yet to come...
Sailors of the sky, a hardened breed
Loyal to the King, and an airship creed
The engines drum, the telegraph sounds
Release the cords that bind us to the ground
Said the Coxswain ,“Sir, she’s heavy, she’ll never make this flight.”
Said the Captain, “Damn the cargo! We’ll be on our way tonight.”
Groundlingsn cheered in wonder, as she backed up from the mast
Baptizing them her water, from the ballast fore and aft
Now she slips into our past…
Fighting the wind as it rolls you
Feeling the diesels that push you along
Watching the channel below you,
Lower and lower, into the night
Lights are passing below you
Northern France, asleep in their beds
Storm is raging around you,
A million to one, that’s what they say
Reaper standing beside her
With his scythe cuts to the bone
Panic to make a decision
Experienced men, asleep in their graves
The cover is ripped and she’s drowning
Rain is flooding into the hold
Bleeding to death and she’s falling
Lifting gas is draining away
“We’re down lads!” came the cry, bow plunging from the sky
Three thousand horses silent as the ship began to die
The flares to guide her path ignited at the last
The empire of the clouds, just ashes in our past
Just ashes at the last…
Here lie their dreams, as i I stand in the sun
On the ground where they built, and the engines did run
To the moon and the stars, now what have we done?
Oh the dreamers may die, but the dreams live on
Dreams live on
Dreams live on
Now a shadow on a hill, the angel of the East
The empire of the clouds may rest in peace
And in a country churchyard, laid head to the mast
Eight and fourty souls, who came to die in France…
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczeniePodróż przez burzę do imperium chmur
Podróż przez burzę, weszli na pokład ich srebrnego ducha
Podróż przez burzę do królestwa, które nadejdzie
Podróż przez burzę, chrzanić wszystko, zapomnieć.
Króle i dygnitarze, brandy i cygara
Olbrzymia szara damo (1) na niebie, trzymaj ich w swoim objęciu
Szansa jak jeden do miliona, śmiali się, żeby zniszczyć statek Jego Królewskiej Mości
"Do Indii", mówili, "leci magiczny dywan", w nieszczęsny październikowy dzień
Mgła pośród drzew, kamienie pocą się rosą
Poranek, wschód słońca, czerwień przed błękitem
Wisząc na maszcie, czekając na rozkaz
Statek Jego Królewskiej Mości, R101 (2)
Jest największym statkiem zbudowanym przez człowieka, olbrzymem na niebie
Dla was wszystkich, niedowiarków - zmieściłby w sobie Titanica
Jej płócienna skóra naciągnięta ciasno jak na werblu srebrzy się na słońcu
Nigdy nie przetestowano jej w pełnej furii, która miała ją zniszczyć
Furii, która dopiero miała nadejść...
W zbierającym się mroku na Zachodzie rozwijała się burza
Sternik patrzył się na zamglony barometr chemiczny (3)
Musimy ruszać już teraz, musimy zaryzykować.
Musimy ruszać już teraz dla polityka - on nie może się spóźnić.
Załoga statku nie spała od trzydziestu godzin, cały czas na pełnych obrotach
Ale ten statek jest dla nich jak kręgosłup - każde włókno, każdy cal
Nigdy nie poleciała z pełną prędkością, nie wykonano tego testu podczas prób
Delikatna osłona zewnętrzna miała stać się jej piętą achillesową
Piętą achillesową, która dopiero miała nadejść...
Podniebni żeglarze, najwięksi twardziele
Lojalni wobec Króla, statek ten był ich religią
Silniki hałasują, słychać telegrafy
Rozwiążcie węzły, które trzymają nas przy ziemi
Sternik powiedział "Kapitanie, ona jest za ciężka, ten lot się nie uda"
Kapitan powiedział "Chrzanić ładunek! Wyruszamy już dziś."
Ludzie na ziemi byli podekscytowani, kiedy odrywała się od masztu
Chrzczeni wodą z jej przednich i tylnych balastów
A teraz wyślizguje się w przeszłość...
Walcząc z wiatrem który cię toczy
Czując diesle, które pchają cię naprzód
Patrząc na Kanał (4) pod tobą
Coraz niżej, prosto w noc
Światła mijają pod tobą
Północna Francja śpi w swoich łóżkach
Burza szaleje wokół ciebie
Milion do jednego, tak powiedział
Żniwiarz stoi tuż obok niej
Tnie swoją kosą aż do kości
Podejmowanie decyzji w panice
Doświadczeni ludzie śpią w swoich grobach
Osłona jest porwana i statek tonie
Deszcz wlewa się do powłoki
Wykrwawia się na śmierć i spada
Gaz, który ją unosił, ulatnia się
"Spadamy", da się słyszeć krzyki
Statek nurkuje dziobem w dół prosto z nieba
Trzy tysiące koni (5) ucichło
Gdy statek zaczął umierać
Flary oświetlające jej drogę wreszcie zapłonęły
Imperium chmur
Jest jedynie prochem z naszej przeszłości
Ostatecznie jest prochem
Tu leżą ich marzenia
Podczas gdy ja stoję w słońcu
Na ziemi, gdzie budowali
A silniki działały
Na Księżyc i do gwiazd
Oto, co teraz zrobiliśmy
Och, marzyciele mogli umrzeć
Ale marzenia wciąż żyją
Marzenia wciąż żyją
Marzenia wciąż żyją
Teraz to już tylko cień na wzgórzu
Anioł Wschodu
Imperium chmur
Może spocząć w pokoju
A na wiejskim cmentarzu
Pokłoń głowę przed masztem
Dla czterdziestu ośmiu dusz
Którym przyszło umrzeć we Francji
(1) - w oryginale do określenia statku używa się formy żeńskiej - pozostałem przy tym konsekwentnie głównie przez tę linijkę.
(2) - R101 był jednym z największych sterowców w historii. Uległ on katastrofie, o której zresztą opowiada ta piosenka.
(3) - https://pl.wikipedia.org/wiki/Barometr_chemiczny - w języku polskim nie ma lepszej nazwy.
(4) - Kanał La Manche.
(5) - nie jestem pewien, ale wydaje mi się, że chodzi o konie mechaniczne (6 silników Rolls-Royce Condor IIIB, każdy 650 KM - choć daje to prawie 4000 KM)
Podróż przez burzę, weszli na pokład ich srebrnego ducha
Podróż przez burzę do królestwa, które nadejdzie
Podróż przez burzę, chrzanić wszystko, zapomnieć.
Króle i dygnitarze, brandy i cygara
Olbrzymia szara damo (1) na niebie, trzymaj ich w swoim objęciu
Szansa jak jeden do miliona, śmiali się, żeby zniszczyć statek Jego Królewskiej Mości
"Do Indii", mówili, "leci magiczny dywan", w nieszczęsny październikowy dzień
Mgła pośród drzew, kamienie pocą się rosą
Poranek, wschód słońca, czerwień przed błękitem
Wisząc na maszcie, czekając na rozkaz
Statek Jego Królewskiej Mości, R101 (2)
Jest największym statkiem zbudowanym przez człowieka, olbrzymem na niebie
Dla was wszystkich, niedowiarków - zmieściłby w sobie Titanica
Jej płócienna skóra naciągnięta ciasno jak na werblu srebrzy się na słońcu
Nigdy nie przetestowano jej w pełnej furii, która miała ją zniszczyć
Furii, która dopiero miała nadejść...
W zbierającym się mroku na Zachodzie rozwijała się burza
Sternik patrzył się na zamglony barometr chemiczny (3)
Musimy ruszać już teraz, musimy zaryzykować.
Musimy ruszać już teraz dla polityka - on nie może się spóźnić.
Załoga statku nie spała od trzydziestu godzin, cały czas na pełnych obrotach
Ale ten statek jest dla nich jak kręgosłup - każde włókno, każdy cal
Nigdy nie poleciała z pełną prędkością, nie wykonano tego testu podczas prób
Delikatna osłona zewnętrzna miała stać się jej piętą achillesową
Piętą achillesową, która dopiero miała nadejść...
Podniebni żeglarze, najwięksi twardziele
Lojalni wobec Króla, statek ten był ich religią
Silniki hałasują, słychać telegrafy
Rozwiążcie węzły, które trzymają nas przy ziemi
Sternik powiedział "Kapitanie, ona jest za ciężka, ten lot się nie uda"
Kapitan powiedział "Chrzanić ładunek! Wyruszamy już dziś."
Ludzie na ziemi byli podekscytowani, kiedy odrywała się od masztu
Chrzczeni wodą z jej przednich i tylnych balastów
A teraz wyślizguje się w przeszłość...
Walcząc z wiatrem który cię toczy
Czując diesle, które pchają cię naprzód
Patrząc na Kanał (4) pod tobą
Coraz niżej, prosto w noc
Światła mijają pod tobą
Północna Francja śpi w swoich łóżkach
Burza szaleje wokół ciebie
Milion do jednego, tak powiedział
Żniwiarz stoi tuż obok niej
Tnie swoją kosą aż do kości
Podejmowanie decyzji w panice
Doświadczeni ludzie śpią w swoich grobach
Osłona jest porwana i statek tonie
Deszcz wlewa się do powłoki
Wykrwawia się na śmierć i spada
Gaz, który ją unosił, ulatnia się
"Spadamy", da się słyszeć krzyki
Statek nurkuje dziobem w dół prosto z nieba
Trzy tysiące koni (5) ucichło
Gdy statek zaczął umierać
Flary oświetlające jej drogę wreszcie zapłonęły
Imperium chmur
Jest jedynie prochem z naszej przeszłości
Ostatecznie jest prochem
Tu leżą ich marzenia
Podczas gdy ja stoję w słońcu
Na ziemi, gdzie budowali
A silniki działały
Na Księżyc i do gwiazd
Oto, co teraz zrobiliśmy
Och, marzyciele mogli umrzeć
Ale marzenia wciąż żyją
Marzenia wciąż żyją
Marzenia wciąż żyją
Teraz to już tylko cień na wzgórzu
Anioł Wschodu
Imperium chmur
Może spocząć w pokoju
A na wiejskim cmentarzu
Pokłoń głowę przed masztem
Dla czterdziestu ośmiu dusz
Którym przyszło umrzeć we Francji
(1) - w oryginale do określenia statku używa się formy żeńskiej - pozostałem przy tym konsekwentnie głównie przez tę linijkę.
(2) - R101 był jednym z największych sterowców w historii. Uległ on katastrofie, o której zresztą opowiada ta piosenka.
(3) - https://pl.wikipedia.org/wiki/Barometr_chemiczny - w języku polskim nie ma lepszej nazwy.
(4) - Kanał La Manche.
(5) - nie jestem pewien, ale wydaje mi się, że chodzi o konie mechaniczne (6 silników Rolls-Royce Condor IIIB, każdy 650 KM - choć daje to prawie 4000 KM)
Historia edycji tłumaczenia
| Tekst: |
Bruce Dickinson Edytuj metrykę |
|---|---|
| Muzyka (producent): |
Bruce Dickinson |
| Rok wydania: |
2015 |
| Wykonanie oryginalne: |
Iron Maiden |
| Płyty: |
The Book Of Souls (2015), Empire of the Clouds (single 2016) |
| Ciekawostki: |
Jest to najdłuższy utwór jaki kiedykolwiek został nagrany przez Iron Maiden. Partie pianina do utworu nagrywał Bruce Dickinson. W pewnym momencie utworu perkusja i gitary zaczynaja grać rytm który odpowiada sygnałowi S.O.S. w alfabecie Morse'a |
Komentarze (10):
Pokaż powiązany komentarz ↓