Jacek Łągwa - Wspólnicy

Ja tego nie pojmuję!
Nie analizuję!
Wszystko, tak dobrze szło!
Co się wydarzyło?
Cóż się tak zmieniło?
Że „все в чертa пошло”!
Dobrze planowałeś!
Ja inwestowałem!
Miał być tu blichtr i szpan!
Bankowcy doradzili?
Fachowcy coś spieprzyli?
A długi zostały nam…

Staliśmy u bramy Raju!
Czekaliśmy na znak!
Nagle „KRACH!” w jakimś dalekim kraju!
I ciach!
I wszystko wokół trafił szlag!

Od dziś myślisz: Co tu zrobić?
Jak się oswobodzić, gdy Franek dokopał nam?
Nic się nie martw, chłopie!
Ktoś mu tez dokopie!
Jak nie? To zrobię to sam!
Wywołamy burze!
Podpalimy róże - nie szkoda ich, gdy plonie las!
Przykręcimy śrubę!
Walniemy Franka w tubę!
Bo jeszcze, jest życie w nas!

Otworzymy bramy Raju!
I przyjdzie taki czas!
Kiedy będzie krach w dalekim kraju,
To my tutaj się będziemy śmiać!

Lekko to nie będzie!
Razem w jednym rzędzie,
Do walki dziś musimy wstać!
By to, co było, się nie powtórzyło!
Wiec wstań i walcz!

Jutro otworzymy bramy Raju,
Bo przyjdzie taki czas!
Że kiedy będzie krach w dalekim kraju,
To my! Tutaj! Dla nich właśnie!

Otworzymy bramy Raju!
I przyjdzie taki czas: nie będziemy tak jak sanki w maju!
Więc czas, by za to wypić jeszcze raz!