Jacek Skubikowski - Syntetyczna kobieta LUX

Mówił z ogromnym trudem, składał słowa jak domek z kart
i graniczyło z cudem to, że głos nie kaleczył warg
Z zawodu strażnik, a jednak wykradł tajny klucz
oraz tajemny schemat syntetycznej kobiety "Lux"

Szukali go po świecie, listy gończe znaczyły ślad
On składał ją w sekrecie, tylko nocą i całkiem sam
tak chciał ją mieć, że ze szczęścia dał jej własną jaźń
i kawał serca, chociaż w sercu wyłącznie miał:

Łód i kilka kostek szkła
lód i kilka kropli zła

Gdy była już gotowa, krzyknął i zaczął pieścić ją,
a znała takie słowa, że nie wiedział, że takie są
Gdy zasnął, ona pobiegła wydać go
nie ma w tym nic dziwnego, przecież wszystko czym była to:

Łód i kilka kostek szkła
lód i kilka kropli zła
Łód i kilka kostek szkła
lód i kilka kropli zła