Jacek Wójcicki - Rebe Elimelech

Kiedy rebe Elimelech
poczuł w sercu swym wesele,
poczuł w sercu swym wesele Elimelech,
zrzucił migiem swą kapotę,
swoją czapkę włożył potem
i po skrzypków wnet posłał.
Po dwóch.

I rozkazał owym skrzypkom
żeby skrzypkowali szybko
żeby skrzypkowali szybko rach – ciach – ciach!
I rozkazał owym skrzypkom
żeby rach – ciach – ciach – ciach szybko,
żeby rach – ciach – ciach – ciach szybko!
Rach – ciach -ciach!

Kiedy rebe Elimelech
jeszcze poczuł się weselej,
jeszcze poczuł się weselej Elimelech,
to swój tałes schował prędko,
na szamesa skinął ręką
i posłał po cymbalistów,
po dwóch.

I rozkazał by w tej chwili
na cymbałach cymbalili
na cymbałach cymbalili rym – cym – cym!
I rozkazł by w tej chwili
rym – cym – cym- cym cymbalili,
rym – cym – cym- cym cymbalili!
Rym – cym – cym!

Kiedy rebe Elimelech
poczuł się już najweselej,
poczuł się już najweselej Elimelech,
zrzucił teflin rebe stary,
przetarł prędko okulary,
posłał wnet po bębniarzy,
po dwóch

Skoro Elimelech każe,
zabębnili dwaj bębniarze,
Zabębnili dwaj bębniarze bum-bum-bum!
Skoro Elimelech każe,
zabębnili bum - bum - bum – bum,
zabębnili bum - bum - bum – bum!
Bum – bum – bum!