Jannine Weigel - Strangled Love

Zduszona miłość

Och, wszystkie twoje gesty, wszystkie ruchy,
porywają mnie do szaleństwa.

Ach, uwolnić, uwolnić się.
Zagubiona w tej dzikiej i seksownej dżungli,
nauczyłam się okrutnej lekcji.

Gdy rozpłomienione niebiosa,
staną się mroczną obsesją.
To pętla, pętla.

Czuję twój oddech na moim karku.
Obserwowanie mnie ze zbyt bliska, nie podoba mi się.
Zbyt ciasno twe nieustannie, zazdrosne spojrzenie mnie pęta.

Zaglądając mi przez ramię na każdym kroku,
chyba zaduszę się na śmierć.
Próbuję się uwolnić, ale nie mogę odejść,
wciąż wbijasz we mnie swe cholerne szpony.

Uwikłana w duszącej miłości,
przeklinam twoje imię.
Uwiązałeś mnie w miłosnej klatce.

Och, jestem taka wściekła.
Nie pozwolisz mi odejść.
Spętana w duszącej miłości,
ale nie odrywaj ode mnie swych dłoni.

Ty potworze, bestio.
Rozpętałeś reakcję łańcuchową.

Magiczne, magicznie,
powraca ciągle cierpkie przyciąganie.
Tak ognisty kochanek, jak żaden inny.
Nie mogę tego zdusić,
tak potężnego uścisku.

Czuję twój oddech na moim karku.
Obserwowanie mnie ze zbyt bliska, nie podoba mi się.
Zbyt ciasno twe nieustannie, zazdrosne spojrzenie mnie pęta.

Zaglądając mi przez ramię na każdym kroku,
chyba zaduszę się na śmierć.
Próbuję się uwolnić, ale nie mogę odejść,
wciąż wbijasz we mnie swe cholerne szpony.

Uwikłana w duszącej miłości,
przeklinam twoje imię.
Uwiązałeś mnie w miłosnej klatce.

Och, jestem taka wściekła.
Nie pozwolisz mi odejść.
Spętana w duszącej miłości,
ale nie odrywaj ode mnie swych dłoni.

Wymagający i zachłanny,
robisz to, co ci się podoba.
Dzika rządza, czysta siła.

Uklęknąć przed nią, to jedyne co mogę.
Wypełniaj ten kielich moim ulubionym winem.
Odeszłam raz, rzucę cię i drugi.
Ty jednak pozwól nadal tej truciźnie spływać.

Uwikłana w duszącej miłości,
przeklinam twoje imię.
Uwiązałeś mnie w miłosnej klatce.

Och, jestem taka wściekła.
Nie pozwolisz mi odejść.
Spętana w duszącej miłości,
ale nie odrywaj ode mnie swych dłoni.

Opętaną pętami miłości,
przykuj dniem i nocą, do swych swych dłoni.