Janusz Popławski - Czeremcha

Czeremcha już roztula swoich wonnych kwiatów pąk
I szepcze słońcu: „Daj osłodę, daj mi z twoich rąk
Pieść ile chcesz, lecz nie tak groźnie, nie płomiennie zbyt”
Dla miłej, dla czeremchy, chłodniejszy wstaje świt

Więc wonna i kochana, listeczki roniąc swoje
Czeremcha słodka kwitnie, w biel śnieżną strojąc się
Od rana, aż do wieczora przez łąki i doliny w krąg
Ku miłej leci czeremsze i ciężki trzmiel i bąk

I piją duszę jej miodową i szemrzą dźwięcznie tak
„O, o, czeremcho, czeremcho, jak pełna jesteś kras”
I słodko jej i miło pachnieć tak w odpowiedź im
I w kwiaty nowe się okrywa, jak w gęsty, wonny dym