Jeff Buckley - Lover, You Should've Come Over

Patrząc za drzwi widzę deszcz padających na żałobników
Paradujących w ślad smutnych związków, gdy ich buty przemakają
Może i jestem za młody, by uchronić dobrą miłość przed zbłądzeniem
Lecz dzisiejszego wieczoru o Tobie myślę, więc nigdy nie wiadomo

Załamany i wygłodniały Twej miłości, bez możliwości jej wyżywienia.
Gdzie jesteś dzisiejszej nocy, dziecino, wiesz jak tego potrzebuję
Za młody, by wytrzymać i za stary, żeby się wyrwać i uciec.

Czasem człowieka ponosi, kiedy czuje, że musi dobrze się bawić
Za ślepy, żeby dostrzec krzywdy jakich wyrządził
Czasem człowiek musi się ocknąć i zrozumieć, że tak naprawdę nie ma nikogo

Więc będę na Ciebie czekać... i płonąć
Czy doczekam się Twojego słodkiego powrotu?
Czy się w końcu nauczę?
Och...

Kochanie, powinna byłaś przyjść do mnie
Bo jeszcze nie jest za późno

Samotny pokój, łóżko posłane, w otwarte okno wprasza się deszcz
Płonący w kącie to jedyny, który marzy by miał cię przy sobie
Moje ciało się wierci i łaknie snu, który nigdy nie nadejdzie

To nigdy się nie kończy, moje królestwo za pocałunek złożony na jej ramieniu
To nigdy nie koniec, wszystkie moje skarby za jej uśmiech, kiedy spałem tak delikatnie przy niej
To nigdy się nie kończy, cała moja krew za słodycz jej śmiechu
To nigdy się nie kończy, ona jest łzą zawisłą na wieki w mojej duszy

Może i jestem za młody,
By nie pozwolić miłości zbłądzić

Och...

Kochanie, powinna byłaś przyjść do mnie
Bo jeszcze nie jest za późno

Za młody, by wytrzymać
I za stary, żeby się wyrwać
Za głuchy, za niemy i za ślepy, by zobaczyć szkody, które wyrządziłem

Kochanie najsłodsze, powinna byłaś przyjść
Kochanie, cóż, czekam na Ciebie

Kochanie, powinna byłaś przyjść do mnie
Bo jeszcze nie jest za późno