Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Jennifer Rostock
Popularne teksty
Jennifer Rostock - 3 Millionen Schatten
3 Millionen Schatten
Tekst dodał(a): Humbuk
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Humbuk
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Humbuk
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Und selbst im Kühlschrank brennt kein Licht mehr,
Ich stell mir vor, dass jeder Kopf nur ein Kragen mit Gesicht wär'.
Was dann bleibt sind Silhouetten,
ich stell mir vor wie sie sich bücken und sich an ihre Schatten ketten.
Wir versuchen uns zu zwingen, doch es will uns nicht gelingen,
über Schatten, die wir selber werfen, selber auch zu springen.
Es ist nicht fair, diese Stadt wirft mehr, mehr als drei Millionen Schatten.
Es ist nicht fair, diese Stadt wirft mehr, mehr als drei Millionen Schatten.
Und wir versuchen uns zu finden, wir versuchen uns zu finden.
Es ist so schwer, wir sind nur zwei von mehr - mehr als drei Millionen
Blinden.
Nacht für Nacht dreh' ich meine Runden um den Fernwehturm,
und stell mir vor, dass ich woanders wär', doch im Schönefeld fällt mir der Abschied schwer.
Wir sind dickköpfig, bockbeinig, unwahrscheinlich uneinig -
und wissen nicht warum.
Stell dir vor - Ich stell mir vor, das bringt mich um.
Es ist nicht fair, diese Stadt wirft mehr, mehr als drei Millionen Schatten.
Es ist nicht fair, diese Stadt wirft mehr, mehr als drei Millionen Schatten.
Und wir versuchen uns zu finden, wir versuchen uns zu finden.
Es ist so schwer, wir sind nur zwei von mehr - mehr als drei Millionen Blinden.
Einsamkeit bedeutet kein Verzicht mehr.
Ich stell dir vor, dass jedes Wort ohne Gewicht wär'.
, dass jede Tür und jedes Fenster schattendicht wär',
und im Kühlschrank brennt kein Licht mehr.
Es ist nicht fair, diese Stadt wirft mehr, mehr als drei Millionen Schatten.
Es ist nicht fair, diese Stadt wirft mehr, mehr als drei Millionen Schatten.
Und wir versuchen uns zu finden, wir versuchen uns zu finden.
Es ist so schwer, wir sind nur zwei von mehr - mehr als drei Millionen Blinden.
Ich stell mir vor, dass jeder Kopf nur ein Kragen mit Gesicht wär'.
Was dann bleibt sind Silhouetten,
ich stell mir vor wie sie sich bücken und sich an ihre Schatten ketten.
Wir versuchen uns zu zwingen, doch es will uns nicht gelingen,
über Schatten, die wir selber werfen, selber auch zu springen.
Es ist nicht fair, diese Stadt wirft mehr, mehr als drei Millionen Schatten.
Es ist nicht fair, diese Stadt wirft mehr, mehr als drei Millionen Schatten.
Und wir versuchen uns zu finden, wir versuchen uns zu finden.
Es ist so schwer, wir sind nur zwei von mehr - mehr als drei Millionen
Blinden.
Nacht für Nacht dreh' ich meine Runden um den Fernwehturm,
und stell mir vor, dass ich woanders wär', doch im Schönefeld fällt mir der Abschied schwer.
Wir sind dickköpfig, bockbeinig, unwahrscheinlich uneinig -
und wissen nicht warum.
Stell dir vor - Ich stell mir vor, das bringt mich um.
Es ist nicht fair, diese Stadt wirft mehr, mehr als drei Millionen Schatten.
Es ist nicht fair, diese Stadt wirft mehr, mehr als drei Millionen Schatten.
Und wir versuchen uns zu finden, wir versuchen uns zu finden.
Es ist so schwer, wir sind nur zwei von mehr - mehr als drei Millionen Blinden.
Einsamkeit bedeutet kein Verzicht mehr.
Ich stell dir vor, dass jedes Wort ohne Gewicht wär'.
, dass jede Tür und jedes Fenster schattendicht wär',
und im Kühlschrank brennt kein Licht mehr.
Es ist nicht fair, diese Stadt wirft mehr, mehr als drei Millionen Schatten.
Es ist nicht fair, diese Stadt wirft mehr, mehr als drei Millionen Schatten.
Und wir versuchen uns zu finden, wir versuchen uns zu finden.
Es ist so schwer, wir sind nur zwei von mehr - mehr als drei Millionen Blinden.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieI nawet w lodówce nie pali się już światło
Wyobrażam sobie, że każda głowa jest tylko kołnierzem z twarzą
A na końcu pozostają już tylko kontury
Wyobrażam sobie, że się schylają i przywiązują do własnych cieni
Próbujemy się zmuszać, ale i tak nam się nie udaje
Nad cieniami, które sami rzucamy, także samemu przeskakiwać
To niesprawiedliwe, to miasto rzuca więcej, więcej niż trzy miliony cieni
To niesprawiedliwe, to miasto rzuca więcej, więcej niż trzy miliony cieni
A my próbujemy się odnaleźć, próbujemy się odnaleźć
To takie ciężkie, jesteśmy tylko dwójką z wielu, z więcej niż trzech milionów ślepców.
Noc w noc zataczam moje kółka wokół Fernwehturm*
I wyobrażam sobie, że jestem gdzieś indziej, ale na Schönefeld** ciężko się pożegnać
Jesteśmy uparci, nieugięci, nieprawdopodobnie niezdecydowani
I nie mamy pojęcia dlaczego
Wyobraź sobie - wyobrażam sobie, że to mnie zabija
To niesprawiedliwe, to miasto rzuca więcej, więcej niż trzy miliony cieni
To niesprawiedliwe, to miasto rzuca więcej, więcej niż trzy miliony cieni
A my próbujemy się odnaleźć, próbujemy się odnaleźć
To takie ciężkie, jesteśmy tylko dwójką z wielu, z więcej niż trzech milionów ślepców.
Samotność nie oznacza już rezygnacji
Wyobrażam sobie, że każde słowo jest pozbawione obciążenia
Że wszystkie drzwi i okna są niewidzialne
I że w lodówce nie pali się już światło
To niesprawiedliwe, to miasto rzuca więcej, więcej niż trzy miliony cieni
To niesprawiedliwe, to miasto rzuca więcej, więcej niż trzy miliony cieni
A my próbujemy się odnaleźć, próbujemy się odnaleźć
To takie ciężkie, jesteśmy tylko dwójką z wielu, z więcej niż trzech milionów ślepców.
*Fernwehturm - gra słowna i nawiązanie do słynnej wieży telewizyjnej "Fernsehturm" w Berlinie, zmienione tutaj "weh" oznacza ból, cierpienie
**Schönefeld - nazwa lotniska w Berlinie
Wyobrażam sobie, że każda głowa jest tylko kołnierzem z twarzą
A na końcu pozostają już tylko kontury
Wyobrażam sobie, że się schylają i przywiązują do własnych cieni
Próbujemy się zmuszać, ale i tak nam się nie udaje
Nad cieniami, które sami rzucamy, także samemu przeskakiwać
To niesprawiedliwe, to miasto rzuca więcej, więcej niż trzy miliony cieni
To niesprawiedliwe, to miasto rzuca więcej, więcej niż trzy miliony cieni
A my próbujemy się odnaleźć, próbujemy się odnaleźć
To takie ciężkie, jesteśmy tylko dwójką z wielu, z więcej niż trzech milionów ślepców.
Noc w noc zataczam moje kółka wokół Fernwehturm*
I wyobrażam sobie, że jestem gdzieś indziej, ale na Schönefeld** ciężko się pożegnać
Jesteśmy uparci, nieugięci, nieprawdopodobnie niezdecydowani
I nie mamy pojęcia dlaczego
Wyobraź sobie - wyobrażam sobie, że to mnie zabija
To niesprawiedliwe, to miasto rzuca więcej, więcej niż trzy miliony cieni
To niesprawiedliwe, to miasto rzuca więcej, więcej niż trzy miliony cieni
A my próbujemy się odnaleźć, próbujemy się odnaleźć
To takie ciężkie, jesteśmy tylko dwójką z wielu, z więcej niż trzech milionów ślepców.
Samotność nie oznacza już rezygnacji
Wyobrażam sobie, że każde słowo jest pozbawione obciążenia
Że wszystkie drzwi i okna są niewidzialne
I że w lodówce nie pali się już światło
To niesprawiedliwe, to miasto rzuca więcej, więcej niż trzy miliony cieni
To niesprawiedliwe, to miasto rzuca więcej, więcej niż trzy miliony cieni
A my próbujemy się odnaleźć, próbujemy się odnaleźć
To takie ciężkie, jesteśmy tylko dwójką z wielu, z więcej niż trzech milionów ślepców.
*Fernwehturm - gra słowna i nawiązanie do słynnej wieży telewizyjnej "Fernsehturm" w Berlinie, zmienione tutaj "weh" oznacza ból, cierpienie
**Schönefeld - nazwa lotniska w Berlinie
Historia edycji tłumaczenia
| Tekst: |
Jennifer Rostock Edytuj metrykę |
|---|---|
| Muzyka (producent): |
Jennifer Rostock |
| Rok wydania: |
2011 |
| Wykonanie oryginalne: |
Jennifer Rostock |
| Płyty: |
Mit Haut und Haar |
Komentarze (0):