John Nathaniel - Two of us

jak mogę zobaczyć co jest przede mną,
skoro jestem oślepiony przez wspomnienia?
jak mogę biec, kiedy brakuje mi tchu,
to prawie tak jakbym odgrywał nagłą śmierć.
moja głowa jest jak maszyna czasu,
obrazy wszystkiego co widziałem,
pokazują wszystko to, kim byłem,
więc nareszcie mogę się otworzyć i zobaczyć..

i nagle zdaję sobie sprawę z tego co się dzieje.

jestem uwięziony w świecie który dla mnie zbudowałaś
nawet jeśli jesteś zbyt oślepiona by to zobaczyć,
myśle o czasach, kiedy byliśmy tylko my dwoje
jestem rozdarty pomiędzy faktami, a wspomnieniami
gubię się w tych samych, starych historiach
i myślę o czasach, kiedy byliśmy tylko my dwoje.

jak mogę zobaczyć co jest przede mną,
skoro wszystko skończyło się tak nagle?
zbieram małe cząstki samego siebie
i powoli odkładam z powrotem na półkę
więc co do cholery powinienem zrobić?
chciałbym wiedzieć, ale nie mam pojęcia.

chcę tylko powiedzieć, że zagubiłem sie z tobie, w sobie.
zagubiłem siebie i energię do poruszania się.


jestem na dnie zachwytu, w środku bólu.
i nie wiem co zrobić, myslę, że zaczynam wariować.
słyszałem, że dobrze sobie radzisz, jesteś na szczycie w swojej grze.
ale głęboko w środku, ty i ja, jesteśmy prawie tacy sami.
zaczęliśmy z pasją.
skończyliśmy będąc fikcją.

jak mogę zobaczyć co jest przede mną,
skoro jestem oślepiony przez wspomnienia?