Joni Mitchell - A Strange Boy

Dziwny chłopak przeplata ulgę i spustoszenie
Na żółtej deskorolce przeciska się przez popołudniowy korek na chodniku
I kiedy tylko pomyślę, że jest głupi, dziecinny i chcę, by zmężniał
Dostrzegam mojego głupca i moje dziecko pragnące miłości i zrozumienia

Co za dziwny, dziwny chłopiec
Wciąż mieszka z rodziną
I nawet wojna i marynarka
Nie sprawiły, że dojrzał

Wciąż powraca do czasów szkolnych, uwiązany do swojego dziecka
Wiercący się i prześladowany, jego szalona mądrość trzyma się czegoś dzikiego
Poprosił, bym była cierpliwa, cóż, nie udało mi się, "Dorośnij", błagałam
A gdy dym opadał, powiedział "Podaj mi jeden dobry powód"

Co za dziwny, dziwny chłopak
Widzi samochody jako zbiory fal
Sekwencje masy i przestrzeni
Dostrzega krzywdę na mojej twarzy

Byliśmy na haju w podróży, upiliśmy się alkoholem
I miłością, najsilniejszą trucizną i lekiem na wszystko

Popatrz jak to uczucie przychodzi i odchodzi
Niczym księżyc wywołuje przypływy
Teraz unoszę się na falach
A po jego stronie prażone pręgi piasku

Co za dziwny, dziwny chłopak
Dałam mu ubrania i biżuterię
Dałam mu swoje rozgrzane ciało
Dałam mu władzę nade mną

Tysiące szklanych oczu wpatrywało się w piwnicy pełnej antycznych lalek
Znalazłam stare pianino, a słodkie akordy rozbrzmiały w nawoskowanych halach Nowej Anglii
Podczas gdy ich lokatorzy chrapali pod śnieżnobiałymi arkuszami godziny policyjnej
Wtedy dopiero co zostaliśmy kochankami, byliśmy ogniem w sztywnych, siwych zasadach tego domu