Joni Mitchell - Like Veils Said Lorriane

„To zasłony, które zrywa się jedna po drugiej” – stwierdziła Lorraine
„Nie, to my wznosimy mury” – powiedział znowu ten zmęczony głos
Dłuto stępi się, a miecz profanuje
Nikt nie jest winny
Ale ty zawiązujesz odłamki kamienia w gazie, którą zabiłeś

Bardzo się zniechęcasz, próbując przebić się przez to wszystko
Więcej zasłon za zasłonami, zawsze ściany za ścianami
„Wracaj tam!” krzyczy złota rękawiczka
„Kiedy mi zaufasz” – rzuca przyjaciel
„Naucz się uginać!”
„Nie martw się teraz” – uspokaja słodka kochanka swoimi lekarskimi rękami

Och, nie chcę na starość stać się wąska i głupia
I tęsknić za całym tym pięknem, mądrością i łaską
I wiesz, że nie zdobędziesz tego dzięki wysokim finansom i sławie
Jeśli utkniesz w tej ramce
Lub farbie, którą możesz nałożyć na twarz i swoje imię