Karolina Cicha - Miękkie maszyny

Tu się wszystko zaczyna
Tu się organy stroi, stroi się
Tutaj się rodzi maszyna
Na obrazobieństwo swe

Uczy się ją dźwięków
Daje się jej usta i uczy słów
Wkłada się w martwe kończyny
Rytmu
Rytmu bezwzględny ruch

Patrz na te miękkie maszyny
Popatrz jak się kręcą, kręcą się
Zdaje się że bez przyczyny
Lecz w końcu coś nakręca je

A lepi się je ze snów mętnych i ślepych słów
Z niespełnopragnienia lepi się je
Z trybów, zębów, głów, krwi, rak i nóg dwóch
Lepi się – i wprawia w zdumieniu w ruch

Dostojnie nastrojone
Trybią, aż się kurzy – z miękkich głów
Tempo i rytm utrzymują
Az rytm tempo zatrzyma je

Więc patrz, patrz, jak tańczymy
Póki nas to kręci, a kręci nas
Popatrz jak się męczymy
Jak rytm nam odmierza czas

A lepi się nas z niedopragnień i grząskich snów
Niespełno-prawnień i łańcuchów słów
Z trybów, rurek, łez, głów, rąk i nóg dwóch
A rytm daje nam złudzenia ruch

Tutaj czas je zatrzymać…
Tutaj je rozstroić czas…
Rytm rozkłada na kończyny
Rozmiękłe maszyny

A poza rytmem nie ma
I poza dźwiękiem nie ma nic
A te kształty to złudzenia
Efekt ruchu, wielki pic